SON-9
Krótki opis radaru, dane techniczno-taktyczne
Rysunek 1: SON-9
| Specyfikacja techniczna | |
|---|---|
| Pasmo częstotliwości: | 2 700 … 2 860 MHz
(pasma S) |
| Okres powtarzania impulsów: | |
| Częstotliwość powtarzania impulsów: | 1 875 Hz |
| Szerokość impulsu (τ): | 0,5 µs |
| Czas odbioru sygnału echa: | |
| Czas zwrotu: | |
| Moc impulsowa: | 250 kW |
| Moc średnia: | |
| Zasięg instrumentalny: | 60 km |
| Rozróżnialność w odległości: | |
| Dokładność / Błąd określania: | |
| Szerokość wiązki anteny: | |
| Liczba ech odebranych - sondowań: | |
| Liczba obrotów anteny radaru: | |
| MTBCF: | |
| MTTR: | |
SON-9
SON-9 „Grom-2“ (skrót od rosyjskiego Stantsiya Orudiynoy Navodki - Stacja kierowania ogniem, cyrylicą: Станция Орудийной Наводки, СОН-9 «Гром-2», NATO-designator: Fire Can) był radarem śledzenia celów w paśmie S, przeznaczonym do kierowania ogniem baterii dział przeciwlotniczych. Antena paraboliczna miała średnicę 1,5 m. Był on nieco mniejszy od swojego poprzednika, SON-4, dlatego jego zasięg nieco się pogorszył.
Radar został opracowany w 1955 roku i znajdował się na uzbrojeniu Armii Radzieckiej do około 1980 roku.