SON-4
Beschrijving van de radarset, tactisch-technische kenmerken
Figuur 1: SON-4
| Specificaties | |
|---|---|
| Frequentie: | 2 700 … 2 860 MHz
(S-Band) |
| Pulsherhalingstijd (PRT): | |
| Pulsherhalingsfrequentie (PRF): | 1 249 Hz |
| Pulsduur (τ): | 0,8 µs |
| Ontvangsttijd: | |
| Dode tijd: | |
| Piekvermogen: | 250 kW |
| Gemiddeld vermogen: | |
| Instrumented Range: | 60 km |
| Afstandsresolutie: | 125 m |
| Nauwkeurigheidsgraad: | 20 m |
| Bundelbreedte: | 3,5 … 4,6° |
| hits per scan: | |
| Rotatiesnelheid: | |
| MTBCF: | |
| MTTR: | |
SON-4
De SON-4 „Lutch“ (afkorting van Stantsiya Orudiynoy Navodki - Kanon Richting Station, Cyrillisch: Станция Орудийной Наводки, СОН-4 «Луч») was een doelvolgingsradar werkend in S-band voor vuurleiding van een batterij 57 tot 100 mm kaliber luchtafweerkanonnen. De parabolische antenne had een diameter van 1,83 m. Hij gebruikte een dipool die met 25 omwentelingen per seconde draaide als primaire straler en volgde doelen met behulp van de conische scanmethode. Het relatief grote frequentiebereik werd bereikt met vier verschillende magnetrons, elk afstembaar in een bandbreedte van 40 MHz. Voor het zoeken naar een doel werden de radarstations P-8 of P-10 gebruikt.
De radar werd ontwikkeld in 1947 en zat tot ongeveer 1955 in de bewapening van het Sovjetleger. Het ontwerp was gebaseerd op de SCR-584 , waarvan de plannen tijdens de Tweede Wereldoorlog aan de USSR ter beschikking werden gesteld. Het werd later vervangen door een eigen verdere ontwikkeling, de SON-9.