ASD
Beschrijving van de radarset, tactisch-technische kenmerken
MIT's Radiation Laboratoryand
Sperry Corporation (1910-1986)
| Specificaties | |
|---|---|
| Frequentie: | X-Band |
| Pulsherhalingstijd (PRT): | |
| Pulsherhalingsfrequentie (PRF): | |
| Pulsduur (τ): | |
| Ontvangsttijd: | |
| Dode tijd: | |
| Piekvermogen: | |
| Gemiddeld vermogen: | |
| Instrumented Range: | 300 NM (≙ 550 km) |
| Afstandsresolutie: | |
| Nauwkeurigheidsgraad: | |
| Bundelbreedte: | |
| hits per scan: | |
| Rotatiesnelheid: | |
| MTBCF: | |
| MTTR: | |
ASD
De ASD was een X-band navigatie- en doelzoekradar ontwikkeld door de radarlaboratoria MIT, NRL en Sperry tijdens de Tweede Wereldoorlog. In 1943 werd de ASD radar in productie genomen. Na de oorlog nam Philco de productie over en vanaf 1946 werd de radar AN/APS-3 genoemd. De ASD was de eerste effectieve Amerikaanse microgolfzoekradar en werd gebruikt in middelgrote patrouillevliegtuigen en in gevechtsvliegtuigen zoals de Lockheed PV-1 Ventura, PV-2 Harpoon en Grumman TBF Avenger van de US Navy. Schepen en kustlijnen konden worden gedetecteerd tot op een afstand van 300 mijl, onderzeeërs tot op een afstand van 15 mijl en andere vliegtuigen tot op een afstand van 8 mijl.
De beschikbaarheid van magnetrons voor X-band verminderde de afmetingen van antennes en zenderhardware met een factor drie vergeleken met S-band. Hierdoor konden de zender-ontvanger-antenne elementen van de radar zelfs in eenmotorige vliegtuigen in kleine containers of in stroomlijnkappen onder de vleugels van het vliegtuig worden gemonteerd. De radarbesturing en weergave op een B-scope met een diameter van 4½ inch (≙ 12,7 cm) bevond zich in de romp. De zoeksector was naar voren gericht, 150 graden breed en kon worden omgeschakeld naar 60 graden om doelen op te sporen.
Bron:
- Louis A. Gebhard, Evolution of Naval Radio-Electronics and Contributions of the Naval Research Laboratory, NRL Report 8300, 1979 (online preview)