AN/APS-70
Krótki opis radaru, dane techniczno-taktyczne
Rysunek 1: AWACS Blimp ZPG-3W
| Specyfikacja techniczna | |
|---|---|
| Pasmo częstotliwości: | 420 … 430 MHz
(pasma UHF) |
| Okres powtarzania impulsów: | |
| Częstotliwość powtarzania impulsów: | 300 Hz |
| Szerokość impulsu (τ): | 6 µs |
| Czas odbioru sygnału echa: | |
| Czas zwrotu: | |
| Moc impulsowa: | 2 MW |
| Moc średnia: | |
| Zasięg instrumentalny: | 220 NM (≙ 410 km) |
| Rozróżnialność w odległości: | |
| Dokładność / Błąd określania: | |
| Szerokość wiązki anteny: | |
| Liczba ech odebranych - sondowań: | |
| Liczba obrotów anteny radaru: | 6 min⁻¹ |
| MTBCF: | |
| MTTR: | |
AN/APS-70
AN/APS-70 był lotniczym radarem wczesnego ostrzegania działającym w paśmie UHF, opracowanym pod koniec lat 50-tych. Był zdolny do wykrywania odległych obiektów latających przez kilka warstw chmur.
AN/APS-70 był używany w trzech eksperymentalnych wersjach rozwojowych. Dwa radary zostały zbudowane przez Lincoln Laboratory, dwa przez Hazeltine Electronics i dwa przez General Electric (GE). Szerokopasmowe anteny o częstotliwości 425 megaherców (w tym Identification Friend or Foe, IFF) zostały dostarczone przez firmę Hughes. Wszystkie trzy firmy przeprowadziły produkcję w imieniu Laboratorium Lincolna, które przekazało status rozwoju i technologię przemysłowi.
Radar był używany w samolotach P2V-6, EC-121, EZ-1C i sterowcu ZPG-3W. W EC-121 antena znajduje się w dużej czarnej kopule radaru pod kadłubem. W ZPG-3W radar był zainstalowany wewnątrz kadłuba helowego: Platforma radarowa była zasilana i sterowana od spodu przez rurę. Nad kadłubem znajdowała się niewielka kopuła radarowa z dodatkowym radiowysokościomierzem AN/APS-62. Radar poszukiwawczy AN/APS-70 miał obrotową antenę macierzową o wymiarach 12,2 × 1,8 m. Kopuła radarowa była zamontowana na spodzie kadłuba. Na spodzie anteny AN/APS-70 znajdowała się antena IFF z niewielkim wyprowadzeniem kątowym do korygowania czasów opóźnienia sygnału w dekoderze.
