AR-15
Krótki opis radaru, dane techniczno-taktyczne
Rysunek 1: AR-15 na lotnisku w Bournemouth
(50°46'59.2" N 1°50'35.1" W)
Rysunek 1: AR-15 na lotnisku w Bournemouth
(50°46'59.2" N 1°50'35.1" W)
Specyfikacja techniczna | |
---|---|
Pasmo częstotliwości: | pasma S |
Okres powtarzania impulsów: | |
Częstotliwość powtarzania impulsów: | |
Szerokość impulsu (τ): | |
Czas odbioru sygnału echa: | |
Czas zwrotu: | |
Moc impulsowa: | 2 × 600 kW |
Moc średnia: | |
Zasięg instrumentalny: | 80 NM (≙ 150 km) |
Rozróżnialność w odległości: | |
Dokładność / Błąd określania: | |
Szerokość wiązki anteny: | 1,4° |
Liczba ech odebranych - sondowań: | 15 min⁻¹ |
Liczba obrotów anteny radaru: | |
MTBCF: | |
MTTR: |
AR-15
AR-15 był radarem kontroli ruchu lotniczego pracującym w paśmie S z dywersyfikacją częstotliwości. Nadajnik wykorzystywał przestrajalne magnetrony MG5237A.
Modernizacja do typu AR-15-2 obejmowała drugi kanał odbiorczy do odbioru na dużych wysokościach z pasywną klaksonową anteną i adapterem do kabla koncentrycznego. Wzór anteny tego kanału znajdował się około 5° powyżej poprzedniej tuby i zmniejszał wpływ stałych celów. Na wejściu odbiornika znajdował się niskoszumowy parametryczny przedwzmacniacz RF o współczynniku szumów poniżej 2,5 dB. Ta modernizacja zwiększyła zasięg z 60 do 80 mil morskich.
Radar został wprowadzony do służby na początku lat 70-tych. Łącznie wyprodukowano około 55 radarów tego typu, a niektóre z nich pozostawały w służbie do połowy lat 90-tych. Ostatni z nich nadal znajduje się na lotnisku Cambridge (52°12'03.1" N 0°10'39.5" E)[1] W niedalekiej przyszłości zostanie on zastąpiony przez Thales Star NG .[1]
Galeria zdjęć radaru AR-15
Zdjęcie 2: Podgląd wideo na Youtube
Źródło:
- Bob Mcnair (inżynier ruchu lotniczego)