AN/APG-5
Krótki opis radaru, dane techniczno-taktyczne
| Specyfikacja techniczna | |
|---|---|
| Pasmo częstotliwości: | 2 500 MHz
(pasma S) |
| Okres powtarzania impulsów: | |
| Częstotliwość powtarzania impulsów: | |
| Szerokość impulsu (τ): | |
| Czas odbioru sygnału echa: | |
| Czas zwrotu: | |
| Moc impulsowa: | 500 W |
| Moc średnia: | |
| Zasięg instrumentalny: | 2,75 km |
| Rozróżnialność w odległości: | |
| Dokładność / Błąd określania: | |
| Szerokość wiązki anteny: | 28° |
| Liczba ech odebranych - sondowań: | |
| Liczba obrotów anteny radaru: | |
| MTBCF: | |
| MTTR: | |
AN/APG-5
AN/APG-5 był lekkim radarem kontroli ognia w paśmie S przeznaczonym do użytku lotniczego, opracowanym na podstawie eksperymentalnego radaru SCR-523 Jest to automatyczny dalmierz (Air Range Only, ARO radar), który dostarcza informacje o celu do celownika prowadzącego używanego w górnych i dolnych stanowiskach dział samolotów. Antena, która jest zamontowana na stanowisku działa i obraca się wraz z nim, kieruje impulsy transmisyjne w wiązce o szerokości 28° na wybrany cel.
Początkowo oznaczony jako SCR-726, AN/APG-5 był produkowany przez Galvin Corporation (od 1947 r. pod nazwą Motorola) od 1944 roku. Po udanych testach z ulepszonymi jednostkami w Eglin Field na Florydzie, armia amerykańska zamówiła 400 sztuk do użytku w samolotach Boeing B-17, B-24 i F-86A-5.