Korszun
Krótki opis radaru, dane techniczno-taktyczne
Rysunek 1: Korszun
Elektrobaukonzern WEGA, Produktionsstätte „NII Nr. 17“| Specyfikacja techniczna | |
|---|---|
| Pasmo częstotliwości: | pasma J |
| Okres powtarzania impulsów: | |
| Częstotliwość powtarzania impulsów: | |
| Szerokość impulsu (τ): | |
| Czas odbioru sygnału echa: | |
| Czas zwrotu: | |
| Moc impulsowa: | |
| Moc średnia: | |
| Zasięg instrumentalny: | 8,5 km |
| Rozróżnialność w odległości: | |
| Dokładność / Błąd określania: | |
| Szerokość wiązki anteny: | |
| Liczba ech odebranych - sondowań: | |
| Liczba obrotów anteny radaru: | |
| MTBCF: | |
| MTTR: | |
Korszun
Korszun (cyrylica: «Коршун»; - drapieżny ptak przypominający jastrzębia, oznaczenie NATO: „Wet Eye“) był radarem rozpoznawczym działającym w paśmie J w radarze w kształcie zaokrąglonego stożka nad kanałem wlotowym silnika odrzutowego.
Radar został opracowany w oparciu o poprzednika typu Toriy («Торий») w połowie lat 40. i był dostępny dla Sił Powietrznych ZSRR od 1949 roku. Był używany w niewielkich ilościach we wczesnych rosyjskich myśliwcach typu MiG-15bis, Mig-17P i LA-200. Śledzenie pojedynczego celu nadal odbywało się ręcznie. Maksymalny możliwy zasięg był raczej rozczarowujący.