Korshun
Beschrijving van de radarset, tactisch-technische kenmerken
Figuur 1: Korshun
Elektrobaukonzern WEGA, Produktionsstätte „NII Nr. 17“| Specificaties | |
|---|---|
| Frequentie: | J-Band |
| Pulsherhalingstijd (PRT): | |
| Pulsherhalingsfrequentie (PRF): | |
| Pulsduur (τ): | |
| Ontvangsttijd: | |
| Dode tijd: | |
| Piekvermogen: | |
| Gemiddeld vermogen: | |
| Instrumented Range: | 8,5 km |
| Afstandsresolutie: | |
| Nauwkeurigheidsgraad: | |
| Bundelbreedte: | |
| hits per scan: | |
| Rotatiesnelheid: | |
| MTBCF: | |
| MTTR: | |
Korshun
De Korshun (Cyrillisch: «Коршун»; - havikachtige roofvogel, NATO-aanduiding: „Wet Eye“) was een verkenningsradar die in de J-band werkte in een afgeronde kegelvormige radome boven het inlaatkanaal van de straalmotor.
De radar was ontwikkeld uit het voorlopertype Toriy («Торий») in het midden van de jaren veertig en was vanaf 1949 beschikbaar voor de Sovjetluchtmacht. Hij werd in kleine aantallen gebruikt in vroege Russische gevechtsvliegtuigen van het type MiG-15bis, het type Mig-17P en LA-200. Het volgen van een enkel doel werd nog handmatig gedaan. Het maximaal haalbare bereik viel nogal tegen.