RUS-2
Krótki opis radaru, dane techniczno-taktyczne
Электрофизических
Измерений
(ЛЭФИ)
| Specyfikacja techniczna | |
|---|---|
| Pasmo częstotliwości: | 75 … 83 MHz
(pasma HF) |
| Okres powtarzania impulsów: | |
| Częstotliwość powtarzania impulsów: | |
| Szerokość impulsu (τ): | 12 µs |
| Czas odbioru sygnału echa: | |
| Czas zwrotu: | |
| Moc impulsowa: | 70 … 120 kW |
| Moc średnia: | |
| Zasięg instrumentalny: | 150 km |
| Rozróżnialność w odległości: | |
| Dokładność / Błąd określania: | 1,5 km; 3° |
| Szerokość wiązki anteny: | |
| Liczba ech odebranych - sondowań: | |
| Liczba obrotów anteny radaru: | |
| MTBCF: | |
| MTTR: | |
RUS-2
RUS-2 (skrót od Radio Ulavlitel Samoljotov, cyrylica: «РадиоУлавливатель Самолетов», czyli Radiowy Łapacz Samolotów), druga nazwa „Redut“ («Редут») był radarem opracowanym przez ówczesny Związek Radziecki w latach 1936-1940.
Radar wykorzystywał oddzielne anteny nadawcze i odbiorcze, obie obracały się synchronicznie z przynależnymi im kabinami na podwoziu samochodowym GAZ-3A. Anteny były antenami Yagi z 7 elementami. Wyświetlanie odebranych impulsów odbywało się w kabinie odbiorczej na wskaźnika typu „A“. W późniejszych wersjach (od 1942 roku) stosowano większą kabinę na podwoziu ZIZ-6, w której obracały się tylko anteny. Starsze wersje nosiły wówczas nazwę „Redut-40“. 30 tych radarów było używanych w obronie przeciwlotniczej Leningradu i Moskwy.
