MM/SPQ-2
Krótki opis radaru, dane techniczno-taktyczne
Rysunek 1: MM/SPQ-2
| Specyfikacja techniczna | ||
|---|---|---|
| Pasmo częstotliwości: | pasma X | |
| Okres powtarzania impulsów: | ||
| Częstotliwość powtarzania impulsów: | 1 500 … 3 000 Hz | 450 … 500 Hz |
| Szerokość impulsu (τ): | 0,15 µs | 1,5 µs |
| Czas odbioru sygnału echa: | ||
| Czas zwrotu: | ||
| Moc impulsowa: | 25 kW | |
| Moc średnia: | 20 W | |
| Zasięg instrumentalny: | 40 NM (≙ 74 km) | |
| Rozróżnialność w odległości: | ||
| Dokładność / Błąd określania: | ||
| Szerokość wiązki anteny: | 0,6° | |
| Liczba ech odebranych - sondowań: | ||
| Liczba obrotów anteny radaru: | 40 obr/min | |
| MTBCF: | ||
| MTTR: | ||
MM/SPQ-2
MM/SPQ-2 jest morskim radarem rozpoznawczym i nawigacyjnym pracującym w paśmie X, za pomocą którego można było również lokalizować nisko lecące samoloty.
Bardzo dobra kierunkowość anteny była generowana przez paraboliczny reflektor o szerokości 3 m. Alternatywnie można było zastosować falowodową antenę szczelinową i wtedy radar otrzymał oznaczenie MM/SPQ-2B.
Radar był montowany na licznych okrętach włoskiej marynarki wojennej od 1970 roku, w tym na fregacie Alpino i krążowniku Andrea Doria. Zmodernizowane wersje SPQ-2D wyeksportowano w połowie lat 80. do Kanady. Włoskie radary zostały wycofane z eksploatacji około 2006 roku.