www.radartutorial.eu www.radartutorial.eu Urządzenia radiolokacyjne

PAR-1

Krótki opis radaru, dane techniczno-taktyczne
Specyfikacja techniczna
Pasmo częstotliwości: 9 000 … 9 160 MHz
(pasma X)
Okres powtarzania impulsów:
Częstotliwość powtarzania impulsów: 2 000 Hz
Szerokość impulsu (τ): 0,5 µs
Czas odbioru sygnału echa:
Czas zwrotu:
Moc impulsowa: 22 kW
Moc średnia: 220 W
Zasięg instrumentalny: 10 NM (≙ 18 km)
Rozróżnialność w odległości: 80 m, 1,2°
Dokładność / Błąd określania: 2%
Szerokość wiązki anteny: course: β= 0,8°; ε= 2°
glide: ε= 0,5°; β= 3,6°
Liczba ech odebranych - sondowań:
Liczba obrotów anteny radaru: 2 AZ, 2 EL scans per second
MTBCF:
MTTR:

PAR-1

PAR-1 był pierwszym na świecie radarem precyzyjnego podejścia do lądowania dla lotnisk cywilnych.

Radar pracował z dwiema sektorowymi antenami: bardziej owalną z polaryzacją poziomą dla kursu i węższą z polaryzacją pionową dla ścieżki schodzenia. Anteny były przestawiane w przód i w tył raz na sekundę w sektorze 20°. Obie anteny mogły być przełączone na polaryzację kołową. Jeden nadajnik zasilał obie anteny i wykorzystywał mechanicznie przestrajany magnetron typu 2J51, który pracował w paśmie X.

Radar zasilały dwa stanowiska pracy dla kontrolerów ruchu lotniczego, każde z nich wyposażone w Beta Scan Scope z 10-calową tubą obrazową dla bliskiego zasięgu (3 mile) i dla dalekiego zasięgu (10 mil).

Radar został opracowany przez Gilfillana w 1947 roku i zbudowany przez ITT-Gilfillan po połączeniu z ITT. Był on bezpośrednim poprzednikiem AN/FPN-33, ale miał jeszcze zmniejszoną moc.