E-190
Krótki opis radaru, dane techniczno-taktyczne
Rysunek 1: Zespół antenowy i wskaźnik w E-190
| Specyfikacja techniczna | |
|---|---|
| Pasmo częstotliwości: | 9 735 MHz
(pasma X) |
| Okres powtarzania impulsów: | |
| Częstotliwość powtarzania impulsów: | 400 Hz |
| Szerokość impulsu (τ): | 2,2 µs |
| Czas odbioru sygnału echa: | |
| Czas zwrotu: | |
| Moc impulsowa: | 15 kW |
| Moc średnia: | |
| Zasięg instrumentalny: | 150 NM (≙ 280 km) |
| Rozróżnialność w odległości: | |
| Dokładność / Błąd określania: | |
| Szerokość wiązki anteny: | 3,7° |
| Liczba ech odebranych - sondowań: | |
| Liczba obrotów anteny radaru: | |
| MTBCF: | |
| MTTR: | |
E-190
E-190 był radarem meteorologicznym pracującym w paśmie X, przeznaczonym do stosowania w samolotach cywilnych.
Zespół antenowy był odchylany w 2 osiach z elektryczną stabilizacją przeciw nachyleniu i przechyleniu. Antena reflektorowa miała standardowy rozmiar 24 cali (≙ 61 cm). Skanowanie odbywało się w zakresie ± 90° w azymucie przy 40 skanach (20 cyklach) na minutę.
E-190 został zaprezentowany na Farnborough Air Show w 1959 roku i często pozostawał w służbie przez ponad 50 lat.