E-190
Beschrijving van de radarset, tactisch-technische kenmerken
Figuur 1: Antenne-eenheid en display van de E-190
| Specificaties | |
|---|---|
| Frequentie: | 9 735 MHz
(X-Band) |
| Pulsherhalingstijd (PRT): | |
| Pulsherhalingsfrequentie (PRF): | 400 Hz |
| Pulsduur (τ): | 2,2 µs |
| Ontvangsttijd: | |
| Dode tijd: | |
| Piekvermogen: | 15 kW |
| Gemiddeld vermogen: | |
| Instrumented Range: | 150 NM (≙ 280 km) |
| Afstandsresolutie: | |
| Nauwkeurigheidsgraad: | |
| Bundelbreedte: | 3,7° |
| hits per scan: | |
| Rotatiesnelheid: | |
| MTBCF: | |
| MTTR: | |
E-190
De E-190 was een X-band weerradar voor gebruik in civiele vliegtuigen.
De antenne-eenheid was kantelbaar in 2 assen met elektrische stabilisatie tegen pitch en roll. De reflectorantenne had een standaardafmeting van 24 inch (≙ 61 cm). Er werd gescand over een bereik van ± 90° in azimut met 40 scans (20 cycli) per minuut.
De E-190 werd geïntroduceerd op de Farnborough Air Show in 1959 en bleef vaak meer dan 50 jaar in dienst.