AI.23
Radar birimi, taktik-teknik özellikleri açıklaması
Resim 1: AI.23
| Teknik veriler | |
|---|---|
| Çalışma Frekans Aralığı: | X-bandı |
| Darbe Tekrarlama Zamanı: | |
| Darbe Tekrarlama Frekansı: | 1 000 Hz |
| Gönderim Darbe Genişliği (τ): | 1 µs |
| Alım Süresi: | |
| Ölü Süre: | |
| Darbe Gücü: | 100 kW |
| Ortalama Güç: | |
| Aletli menzil: | 40 NM (≙ 74 km) |
| Menzil Çözünürlüğü: | |
| Konumlandırma Doğruluğu: | |
| Işın demet açısı: | |
| Bir Dönüşteki İsabet Oranı: | |
| Anten Dönüş Adedi: | |
| MTBCF: | |
| MTTR: | |
AI.23
AI.23 (Radar, Airborne Interception, Mark 23)), takma adı AIRPASS (Airborne Interception Radar and Pilot's Attack Sight System) İngiliz süpersonik avcı uçağı Lightning F.6 için geliştirilmiş bir X-bandı hedef izleme radarıydı. Hava filolarına uygun dünyanın ilk güçlü tek-darbeli radarıydı. Bu radarla Firestreak ve Red Top havadan havaya füzeleri yönlendirildi. Ayrıca ses-üstü (supersonic) bölgesinde hedefleri önden vurmak için kullanıldı.
Radar, gönderici tüpü olarak 65638/21 tipi magnetronu kullanan klasik bir darbe radarıydı. Radarın yapısı tamamen analogdu. Kablo bağlantılı minyatür vakum tüpleri, kablolamada sarma teknolojisini ve cebri hava soğutmasını kullandı.
1960'larda, 70'lerde ve 80'lerde AI.23D tipine kadar devam eden modernizasyon ile bu tür 420 radar kuruldu. Daha sonraki bir sürümüne AIRPASS II adı verildi, ancak bu sürüm Blue Parrot adıyla da biliniyordu ve Buccaneer uçaklarında kullanılıyordu. Bu arada Marconi Electronic Systems (MES) tarafından da üretildi. AI.23 radarı İngiliz Kraliyet Hava Kuvvetleri, Suudi Arabistan ve Kuveyt Hava Kuvvetleri'nde uçtu. Radar Nisan 1988'de hizmet dışı bırakıldı.