Mk. 12
Krótki opis radaru, dane techniczno-taktyczne
Rysunek 1: Mk. 12
| Specyfikacja techniczna | |
|---|---|
| Pasmo częstotliwości: | 920 … 970 MHz
(pasma UHF) |
| Okres powtarzania impulsów: | |
| Częstotliwość powtarzania impulsów: | 480 Hz |
| Szerokość impulsu (τ): | 1 µs |
| Czas odbioru sygnału echa: | |
| Czas zwrotu: | |
| Moc impulsowa: | 100 kW |
| Moc średnia: | 48 W |
| Zasięg instrumentalny: | 22 NM (≙ 42 km) |
| Rozróżnialność w odległości: | 460 m |
| Dokładność / Błąd określania: | |
| Szerokość wiązki anteny: | 10° |
| Liczba ech odebranych - sondowań: | |
| Liczba obrotów anteny radaru: | |
| MTBCF: | |
| MTTR: | |
Mk. 12
Mk. 12 był radarem kontroli ognia pracującym w paśmie UHF. Używany był wraz ze stacją kierowania działami Mk. 37 do sterowania artylerią morską kalibru 127 mm. Radar zapewniał automatyczne śledzenie celu na odległość i pomiar jego prędkości.
Antena posiada dwa nałożone na siebie cylindryczne reflektory paraboliczne. Reflektory te mają po 4 stopy długości i 2 stopy wysokości, a ich ogniskowa wynosi około 1/4 długości fali. Każdy reflektor jest zasilany przez 8 dipoli zamontowanych tak, aby ich osie leżały w linii poziomej wzdłuż linii ogniskowej reflektora. Szesnaście dipoli jest połączonych elektrycznie w cztery grupy po cztery dipole. Grupy te są podłączone do przełącznika, aby ustawić wzór anteny w jednej z czterech pozycji. Przełącznik ten wpycha dodatkowy kondensator do linii zasilającej i w ten sposób opóźnia położenie fazy w linii zasilającej anteny. W ten sposób cały wzorzec anteny może być przechylony o około 2,5° w lewo i w prawo, lub w górę i w dół. Jeśli znak celu jest taki sam we wszystkich czterech pozycjach przełącznika, to antena jest skierowana bezpośrednio na cel.
Centralnie na froncie anteny zamontowana jest mniejsza antena pomocnicza, wykorzystująca cylindryczny reflektor paraboliczny o wymiarach 2 na 2 stopy. Jest ona zasilana przez dwa dipole i służy do tłumienia bocznych lobów anteny głównej.
Radar Mk. 12 zastąpił radar Mk. 4, ale miał te same problemy z celami na niskich wysokościach. Dlatego radar ten został sprzężony z dodatkowym radarem Mk. 22 (antena radiowysokościomierza na rys. 1).