Mk. 8
Krótki opis radaru, dane techniczno-taktyczne
Rysunek 1: Mk. 8
| Specyfikacja techniczna | |
|---|---|
| Pasmo częstotliwości: | 3 050 ± 50 MHz
(pasma S) |
| Okres powtarzania impulsów: | |
| Częstotliwość powtarzania impulsów: | 800 Hz |
| Szerokość impulsu (τ): | 0,6 µs |
| Czas odbioru sygnału echa: | |
| Czas zwrotu: | |
| Moc impulsowa: | 15 … 20 kW, later 20 … 30 kW |
| Moc średnia: | 14, later 24 W |
| Zasięg instrumentalny: | 30 NM (≙ 55 km) |
| Rozróżnialność w odległości: | 110 m |
| Dokładność / Błąd określania: | |
| Szerokość wiązki anteny: | |
| Liczba ech odebranych - sondowań: | |
| Liczba obrotów anteny radaru: | |
| MTBCF: | |
| MTTR: | |
Mk. 8
Mk. 8 był radarem pracującym w paśmie S, zainstalowanym na stacjach kierunkowych dział Mk. 34 i 38 do kontroli artylerii morskiej.
Antena to układ 14 × 3 dielektrycznych anten soczewkowych o wymiarach 124 × 34 cale (≙ 3,25 × 0,87 m). Wykorzystuje ona liniową polaryzację pionową i zapewnia pokrycie radarowe o kącie elewacji 6°. Silniki elektryczne służą do poruszania zmiennych przesuwników fazowych w falowodzie i umożliwiają elektroniczne przemiatanie wiązki o ± 15° w kącie bocznym.
Wyprodukowano 107 sztuk tych radarów i były one używane głównie na teatrze wojny na Pacyfiku. Ze względu na skomplikowane sterowanie anteną zrezygnowano z tej koncepcji wychylania i wraz z następcą Mk. 13 ponownie zastosowano wychylanie mechaniczne.