S-264
Krótki opis radaru, dane techniczno-taktyczne
Rysunek 1: S-264
| Specyfikacja techniczna | ||
|---|---|---|
| S-264 | S-264A | |
| Pasmo częstotliwości: | 582 … 606 MHz
(pasma UHF) | |
| Okres powtarzania impulsów: | ||
| Częstotliwość powtarzania impulsów: | 500 … 800 Hz | 260 … 550 Hz |
| Szerokość impulsu (τ): | 2 lub 4 µs | 3 lub 4 µs |
| Czas odbioru sygnału echa: | ||
| Czas zwrotu: | ||
| Moc impulsowa: | 50 kW | 500 kW |
| Moc średnia: | ||
| Zasięg instrumentalny: | 110 NM (≙ 200 km) |
216 NM (≙ 400 km) |
| Rozróżnialność w odległości: | ||
| Dokładność / Błąd określania: | ||
| Szerokość wiązki anteny: | 2,2° | |
| Liczba ech odebranych - sondowań: | ||
| Liczba obrotów anteny radaru: | 5 or 10 obr/min | |
| MTBCF: | ||
| MTTR: | ||
S-264
S-264 był w pełni koherentnym radarem rozpoznania lotnisk i przestrzeni powietrznej na trasie, pracującym w paśmie UHF. Stanowi on rozwinięcie typu S-234.
Typ S-264A zawiera zasadniczo to samo wyposażenie co typ S-264, ale posiada dodatkowy wzmacniacz dużej mocy w nadajniku oparty na wielokomorowym klistronie, który zwiększa moc szczytową z 50 kW do około 500 kW. W obu wersjach zastosowano częstotliwość powtarzania impulsów z przesunięciem w czasie. Radar oferuje wysoce wydajne i stabilne MTI dzięki pełnej kontroli kryształów. W antenie zastosowano jednokrzywy reflektor paraboliczny zasilany z falowodu z serią 40 promienników szczelinowych. Górna część wzorca anteny została wygenerowana z wykorzystaniem odbicia od ziemi. W tym celu antena radaru S-264 była często montowana na poziomie ziemi, a jego elektronika radarowa instalowana w podziemnym bunkrze.
Radar S-264 wszedł do służby na lotnisku Heathrow w Londynie w 1954 roku. Został on również dostarczony do kilku krajów zagranicznych. Niektóre radary pozostały w służbie do 1990 roku.
Źródło:
- Karta katalogowa producenta