Geus-2
Krótki opis radaru, dane techniczno-taktyczne
Rysunek 1: Geus-2
| Specyfikacja techniczna | |
|---|---|
| Pasmo częstotliwości: | 200 … 214 MHz
(pasma VHF) |
| Okres powtarzania impulsów: | |
| Częstotliwość powtarzania impulsów: | |
| Szerokość impulsu (τ): | 2,5 µs |
| Czas odbioru sygnału echa: | |
| Czas zwrotu: | |
| Moc impulsowa: | 90 kW |
| Moc średnia: | |
| Zasięg instrumentalny: | 80 km |
| Rozróżnialność w odległości: | |
| Dokładność / Błąd określania: | |
| Szerokość wiązki anteny: | |
| Liczba ech odebranych - sondowań: | |
| Liczba obrotów anteny radaru: | 6 lub 12 obr/min |
| MTBCF: | |
| MTTR: | |
Geus-2
Geus-2 (cyrylica: «Гюйс-2», z holenderskiego Geus, przydomek dla dziobowej flagi statku) był radarem okrętowym pracującym w paśmie VHF na krążownikach. Został on zaprojektowany do wykrywania celów morskich powierzchniowych i powietrznych oraz dostarczania przydziału celów do systemów kierowania ogniem. Antena została zamontowana w pobliżu szczytu masztu. Wyświetlacz składał się ze stacjonarnego i zdalnego wskaźnik typu „P”. Istniała możliwość przeszukiwania sektora i śledzenia celu z określeniem odległości, kąta kursu i namiaru.
Pierwsza jednostka operacyjna została rozmieszczona na krążowniku Floty Czarnomorskiej „Mołotow” we wrześniu 1948 roku.
Źródło:
- http://bastion-karpenko.ru/, Kopia części z
M. Łobanow, Rozwój radzieckiej techniki radarowej, Uzbrojenie radarowe rosyjskiej marynarki wojennej. Zbiór artykułów pod redakcją I.I. Tynyankina i V.F. Izmailova. Nauchtehlitizdat 2005, ISBN 5-93728-028-8