SLA 3
Krótki opis radaru, dane techniczno-taktyczne
Rysunek 1: Mobilna wersja SLA 3/B1 na lotnisku regionalnym w Bedford (Wielka Brytania).
| Specyfikacja techniczna | |
|---|---|
| Pasmo częstotliwości: | pasma X |
| Okres powtarzania impulsów: | |
| Częstotliwość powtarzania impulsów: | |
| Szerokość impulsu (τ): | |
| Czas odbioru sygnału echa: | |
| Czas zwrotu: | |
| Moc impulsowa: | |
| Moc średnia: | |
| Zasięg instrumentalny: | 15 NM (≙ 28 km) |
| Rozróżnialność w odległości: | |
| Dokładność / Błąd określania: | |
| Szerokość wiązki anteny: | |
| Liczba ech odebranych - sondowań: | |
| Liczba obrotów anteny radaru: | |
| MTBCF: | |
| MTTR: | |
SLA 3
SLA 3 był zdalnie sterowanym radarem precyzyjnego podejścia pracującym w paśmie X i przeznaczonym do pracy bezobsługowej.
Radar wykorzystywał dwie anteny phased array o regulowanej częstotliwości. Kurs i tor lotu były wyświetlane na dwóch lampach elektronowych o średnicy 17 cali. Stacje robocze wyświetlacza mogą znajdować się w pomieszczeniu kontroli zbliżania w odległości do 2 700 m.
Ten typ radaru został zainstalowany na kilku lotniskach od 1966 roku, na przykład na lotnisku Bromma w Sztokholmie i na lotnisku Kai Tak w Hongkongu.