www.radartutorial.eu www.radartutorial.eu Urządzenia radiolokacyjne

LW/AW Mk Ⅰ

Krótki opis radaru, dane techniczno-taktyczne

Rysunek 1: LW/AW Mk ⅠA

Rysunek 1: LW/AW Mk ⅠA

Specyfikacja techniczna
Pasmo częstotliwości: 200 MHz
(pasma VHF)
Okres powtarzania impulsów:
Częstotliwość powtarzania impulsów: 50 Hz
Szerokość impulsu (τ): 20 µs
Czas odbioru sygnału echa:
Czas zwrotu:
Moc impulsowa: 10 … 15 kW
Moc średnia:
Zasięg instrumentalny: 100 NM (≙ 185 km)
Rozróżnialność w odległości:
Dokładność / Błąd określania:
Szerokość wiązki anteny:
Liczba ech odebranych - sondowań:
Liczba obrotów anteny radaru:
MTBCF:
MTTR:

LW/AW Mk Ⅰ

LW/AW (Light Weight /Air Warning) była rodziną lotniczych radarów rozpoznawczych i wczesnego ostrzegania działających w paśmie VHF, używanych przez Królewskie Australijskie Siły Powietrzne na teatrze Pacyfiku pod koniec II wojny światowej.

Wszystkie wersje były wyposażone w wskaźnik typu „A“ o szerokości 5 cali. Antena składała się z grupy 16 dipoli przed wspólną prostokątną powierzchnią reflektora. Dwie mniejsze anteny zamontowane powyżej były wykorzystywane przez interrogator do identyfikacji za pomocą standardowego IFF Mark Ⅲ.

Wersja LW/AW Mark ⅠA została zoptymalizowana do użycia w warunkach tropikalnych. Wersja LW/AW Mark Ⅱ wykorzystywała tę samą antenę z nowym nadajnikiem, który zapewniał moc impulsu od 40 do 50 kW. Maksymalny możliwy zasięg poprawił się wtedy do 130 mil morskich (≙ 240 km).

Do końca II wojny światowej zbudowano 151 takich radarów.