ASR-30
Krótki opis radaru, dane techniczno-taktyczne
Rysunek 1: ASR-30
| Specyfikacja techniczna | |
|---|---|
| Pasmo częstotliwości: | 1 250 … 1 350 MHz
(pasma L) |
| Okres powtarzania impulsów: | |
| Częstotliwość powtarzania impulsów: | 524 Hz (average) |
| Szerokość impulsu (τ): | 2 µs |
| Czas odbioru sygnału echa: | |
| Czas zwrotu: | |
| Moc impulsowa: | 2 MW |
| Moc średnia: | 3,65 kW |
| Zasięg instrumentalny: | 120 NM (≙ 220 km) |
| Rozróżnialność w odległości: | |
| Dokładność / Błąd określania: | |
| Szerokość wiązki anteny: | 1,6° |
| Liczba ech odebranych - sondowań: | |
| Liczba obrotów anteny radaru: | 12 obr/min |
| MTBCF: | 5 000 h |
| MTTR: | |
ASR-30
ASR-30 był w pełni koherentnym radarem rozpoznawczym w paśmie L dla kontroli ruchu lotniczego.
Reflektor anteny mierzył 9,4 m x 10 m i był wyposażony w dwa promienniki tubowe zestrojone dla wysokiej i niskiej wiązki w celu zmniejszenia wpływu zakłóceń celów stałych. Transmisje odbywały się tylko w promienniku tubowym dla dolnego wzorca antenowego. Promienniki tubowe mogły być w razie potrzeby przełączane z polaryzacji liniowej na kołową, co zmniejszało zakłócenia pogodowe. Nadajnik wykorzystywał dwa klystrony pracujące na dwóch różnych częstotliwościach dla zróżnicowania częstotliwości. Wszystkie główne zespoły (oprócz anteny) zostały zdublowane w celu zapewnienia redundancji.
Zintegrowany radar wtórny (IFF) również wykorzystywał paraboliczny reflektor radaru pierwotnego. Jego główny emiter był zamontowany obok emiterów tubowych i wykorzystywał reflektor „na krzyż”. Kompensowało to jednocześnie niezbędną przewagę czasową dla nieco dłuższego czasu przetwarzania w dekoderze, tak że odpowiedź IFF była dostępna jednocześnie z sygnałem echa.
Radar ten został rozwinięty z ARSR-3 pod koniec lat 60. i był najnowocześniejszym i najpotężniejszym radarem kontroli ruchu lotniczego w tym czasie. Pod względem maksymalnego zasięgu był jednak dość przewymiarowany i w sumie zbyt drogi. Mimo znacznie lepszych możliwości przeciwzakłóceniowych nie mógł on przeważyć nad mniejszymi i przez to znacznie tańszymi radarami pasma S z magnetronami.