AN/APS-15
Krótki opis radaru, dane techniczno-taktyczne
Rysunek 1: AN/APS-15
Sperry Corporation (1910-1986)
| Specyfikacja techniczna | |
|---|---|
| Pasmo częstotliwości: | 9 375 MHz
(pasma X) |
| Okres powtarzania impulsów: | |
| Częstotliwość powtarzania impulsów: | 622 Hz |
| Szerokość impulsu (τ): | 1 µs |
| Czas odbioru sygnału echa: | |
| Czas zwrotu: | |
| Moc impulsowa: | > 40 kW |
| Moc średnia: | 50 W |
| Zasięg instrumentalny: | 100 mi (≙ 160 km) |
| Rozróżnialność w odległości: | |
| Dokładność / Błąd określania: | ± 150 m |
| Szerokość wiązki anteny: | 3° |
| Liczba ech odebranych - sondowań: | |
| Liczba obrotów anteny radaru: | 20 obr/min |
| MTBCF: | |
| MTTR: | |
AN/APS-15
AN/APS-15 (aka H2X) był radarem nawigacyjnym pracującym w paśmie X, opracowanym pod koniec II wojny światowej. Użyto go w B-17 „Latająca Forteca“ jako radaru do precyzyjnego bombardowania przy słabej widoczności. Przez załogi został on nazwany „Miki“.
Antena składała się z parabolicznego reflektora zasilanego przez paszę Cutlera. Reflektor otrzymał dodatkową „dolną wargę“ za wykres cosecant squared w kącie elewacji. Ponieważ radar znajdował się do góry nogami pod kadłubem samolotu w niewielkiej radome, tworzyło to odwrócony diagram Cosecans².