RDR-1E
Radar birimi, taktik-teknik özellikleri açıklaması
Resim 1: RDR-1E radarının ANT-1 tipi anteni
(Ostron firmasının izniyle)
| Teknik veriler | |
|---|---|
| Çalışma Frekans Aralığı: | X-bandı |
| Darbe Tekrarlama Zamanı: | |
| Darbe Tekrarlama Frekansı: | 200 Hz |
| Gönderim Darbe Genişliği (τ): | 5,5 µs |
| Alım Süresi: | |
| Ölü Süre: | |
| Darbe Gücü: | |
| Ortalama Güç: | 50 kW |
| Aletli menzil: | 300 NM (≙ 550 km) |
| Menzil Çözünürlüğü: | |
| Konumlandırma Doğruluğu: | |
| Işın demet açısı: | 3° |
| Bir Dönüşteki İsabet Oranı: | |
| Anten Dönüş Adedi: | 15 d/dak |
| MTBCF: | |
| MTTR: | |
RDR-1E
RDR-1E, yaygın olarak ticari uçaklarda, örneğin Transall C–160 uçağının ilk yapılandırılmasında kullanılan, X-bandında çalışan bir meteoroloji radarıydı. Radar 1964 yılından itibaren geliştirildi.
Sistem hızlı uçaklar için tasarlandı, başlangıçta en büyük menzili 180 NM (daha sonra 300 NM) idi ve kendi kendini test edebilme yeteneğine sahipti. Yükseklik açısını eğimini (tilting) ayarlama imkânı antenin yatay kararlılığının (horizontal stabilization) bir parçasıdır. Yansıtıcısının çapı 76 cm idi ve besleme için bir Cutler-besleyici kullanıyordu. Polarizasyonu doğrusal yataydır. Gönderim frekansı (o zamanlar her meteoroloji radarında olduğu gibi) yalnızca 3,2 cm dalga boyuna, yani 9,375 GHz e karşılık gelir. Magnetron ve resim tüpü dışında, geri kalan elektronik donanımın tümü transistörlerle gerçekleştirilmiştir.
1981 de Transall bu radarı, Omera Fransız firmasının (şimdi Thales'in bir parçası) ORB 37 meteoroloji radarı ile değiştirdi
Kaynaklar:
- Aviation Week, 16. März 1964
- Bendix RDR-1E kurulum ve kullanım kılavuzu
- Lester P. Merritt, Research Laboratories Technical Memorandum, NSSL-37, National Severe Storms Laboratory (Ulusal Şiddetli Fırtınalar Laboratuvarı)