AN/APS-20
Krótki opis radaru, dane techniczno-taktyczne
Rysunek 1: AN/APS-20
Hersteller:General Electric
| Specyfikacja techniczna | |
|---|---|
| Pasmo częstotliwości: | 2 860 … 2 880 MHz
(pasma S) |
| Okres powtarzania impulsów: | |
| Częstotliwość powtarzania impulsów: | 300 Hz |
| Szerokość impulsu (τ): | 2 µs |
| Czas odbioru sygnału echa: | |
| Czas zwrotu: | |
| Moc impulsowa: | 1 MW |
| Moc średnia: | |
| Zasięg instrumentalny: | 250 NM (≙ 460 km) |
| Rozróżnialność w odległości: | |
| Dokładność / Błąd określania: | |
| Szerokość wiązki anteny: | |
| Liczba ech odebranych - sondowań: | |
| Liczba obrotów anteny radaru: | 6 lub 3 obr/min |
| MTBCF: | |
| MTTR: | |
AN/APS-20
AN/APS-20 był radarem rozpoznawczym dla lotnictwa i morza, służącym do wczesnego ostrzegania (AEW), pracującym w paśmie S. Uzupełniał go system radaru wtórnego AN/APX-13 do identyfikacji.
W nadajniku zastosowano magnetron. AN/APS-20 posiadał szereg specjalnych obwodów służących do tłumienia zakłóceń typu sea clutter i noise. Radar posiadał wskaźnik typu „P” z 12-calowymi kineskopami z powłoką fosforową zapewniającą długą trwałość. Antena o szerokości ośmiu stóp (≙ 2,44 m) była zainstalowana w dużej okrągłej kopule zamontowanej pod kadłubem tuż za wnękami przedniego podwozia.
Rozwój AN/APS-20 rozpoczął się pod koniec II wojny światowej. Jednak do eksploatacji trafił dopiero około 1946 roku. Początkowo wyposażono w nią samoloty TBM-3W i PB-1W, które tym samym były pierwszymi urządzeniami generacji AEW. Modyfikacje nosiły nazwy AN/APS-20B, AN/APS-20E i AN/APS-20F i osiągały moc impulsową do 2 MW. AN/APS-20 został zastąpiony przez AN/APS-95 i AN/APS-103 od 1956 roku, ale pojedyncze jednostki pozostały operacyjne na bardziej nowoczesnych samolotach do 1978 roku.