Type 279
Krótki opis radaru, dane techniczno-taktyczne
Rysunek 1: Antena typu 279: dwa dipole poziome przed jednym reflektorem każdy.
(dwie pionowo spolaryzowane anteny to urządzenia identyfikacyjne, typ 242 na szczycie masztu i typ 243 przed masztem).
Rysunek 1: Antena typu 279: dwa dipole poziome przed jednym reflektorem każdy.
(dwie pionowo spolaryzowane anteny to urządzenia identyfikacyjne,
Type 242 na szczycie masztu i
Type 243 przed masztem).
ALLEN WEST & CO., Ltd.Brighton, England
| Specyfikacja techniczna | |
|---|---|
| Pasmo częstotliwości: | 39 … 42 MHz
(pasma A) |
| Okres powtarzania impulsów: | |
| Częstotliwość powtarzania impulsów: | 50 Hz |
| Szerokość impulsu (τ): | 7 … 30 µs |
| Czas odbioru sygnału echa: | |
| Czas zwrotu: | |
| Moc impulsowa: | 60 lub 70 kW |
| Moc średnia: | |
| Zasięg instrumentalny: | 65 … 95 NM (≙ 120 … 175 km) |
| Rozróżnialność w odległości: | |
| Dokładność / Błąd określania: | |
| Szerokość wiązki anteny: | 84° |
| Liczba ech odebranych - sondowań: | |
| Liczba obrotów anteny radaru: | |
| MTBCF: | |
| MTTR: | |
Type 279
Radar Type 279 był radarem wczesnego ostrzegania brytyjskiej marynarki wojennej opracowanym podczas II wojny światowej na podstawie swojego prototypu, radaru wczesnego ostrzegania Type 79 w paśmie fal metrowych. Pracował w paśmie A na bardzo niskich częstotliwościach, od 39 do 42 MHz w zależności od wersji. Radar generował zarówno falę naziemną, która zagnieżdżała się na powierzchni morza (zasięg od 2 do 6 NM), jak i falę bezpośrednią. Początkowo radar był używany zarówno do ostrzegania lotniczego, jak i jako radar rozpoznania morskiego ze specjalnym trybem do dokładnego określania zasięgu. Dopiero po pojawieniu się radarów kontroli broni typów 282-285 zaczęto go używać tylko do ostrzegania lotniczego.
Typ 279 miał początkowo oddzielne anteny nadawcze i odbiorcze, które w typie 279B połączono do pracy jednoantenowej. Antena 279M składała się później z czterech poziomych dipoli, z których każdy miał za sobą reflektor w odległości około jednej piątej długości fali.
Dokładność wyznaczania kąta bocznego można by znacznie poprawić, wykorzystując do pomiaru pierwszy zerowy kąt obok głównego płata diagramu antenowego.