AN/FPS-28
Krótki opis radaru, dane techniczno-taktyczne
Figure 1: AN/FPS-28
| Specyfikacja techniczna | |
|---|---|
| Pasmo częstotliwości: | 410 … 690 MHz
(pasma UHF) |
| Okres powtarzania impulsów: | |
| Częstotliwość powtarzania impulsów: | |
| Szerokość impulsu (τ): | |
| Czas odbioru sygnału echa: | |
| Czas zwrotu: | |
| Moc impulsowa: | |
| Moc średnia: | |
| Zasięg instrumentalny: | |
| Rozróżnialność w odległości: | |
| Dokładność / Błąd określania: | |
| Szerokość wiązki anteny: | |
| Liczba ech odebranych - sondowań: | |
| Liczba obrotów anteny radaru: | |
| MTBCF: | |
| MTTR: | |
AN/FPS-28
AN/FPS-28 był radarem rozpoznawczym dalekiego zasięgu pracującym w paśmie UHF. Został opracowany przez firmę Raytheon w ramach programu Frequency Diversity Radar, projektu rozwojowego Rome Air Development Center w Griffiss Air Force Base w Rome w stanie Nowy Jork. Radar przeznaczony był do zastosowania w systemie radarowym Semi-Automatic Ground Environment (SAGE), który stanowił wówczas trzon amerykańskiego systemu obrony powietrznej. Zbudowano tylko jeden prototyp AN/FPS-28, który został zainstalowany w stacji lotniczej Marynarki Wojennej w Houma w stanie Luizjana. Prototyp wszedł do eksploatacji pod koniec 1959 roku i został wycofany z eksploatacji w maju 1965 roku.
AN/FPS-28 wykorzystywał unikalną antenę, która ważyła około 50 ton. Został on zainstalowany na trzypiętrowej wieży o wysokości 31,2 m i zawierał 262 oddzielne moduły nadawczo-odbiorcze. Nadajnik był typu wzmacniacza mocy, którego stopnie wyjściowe nadajnika wyposażone były w amplitrony zasilane przez lampy z falą wędrującą jako przedwzmacniacze. Nadawano sygnał transmisyjny zmodulowany śródimpulsowo z kodowaniem fazy. Odbiorniki zawierały najnowocześniejsze w tamtych czasach układy ochrony przed zakłóceniami ECCM.