MR-500
Krótki opis radaru, dane techniczno-taktyczne
Rysunek 1: MR-500
| Specyfikacja techniczna | |
|---|---|
| Pasmo częstotliwości: | pasma UHF |
| Okres powtarzania impulsów: | |
| Częstotliwość powtarzania impulsów: | |
| Szerokość impulsu (τ): | |
| Czas odbioru sygnału echa: | |
| Czas zwrotu: | |
| Moc impulsowa: | 2 MW |
| Moc średnia: | |
| Zasięg instrumentalny: | 300 km |
| Rozróżnialność w odległości: | |
| Dokładność / Błąd określania: | |
| Szerokość wiązki anteny: | |
| Liczba ech odebranych - sondowań: | |
| Liczba obrotów anteny radaru: | |
| MTBCF: | |
| MTTR: | |
MR-500
MR-500 (cyrylica: Морской Радар МР-500 «Кливер», NATO-designator “Big Net”), zwany również radarem P-500 ze względu na przynależność do przeciwokrętowego kompleksu rakietowego P-500 „Basalt“ (NATO-kod: SS-N-12 „Sandbox“), to morski radar rozpoznania przestrzeni powietrznej 2D i powierzchni morza pracujący w górnym paśmie UHF. Maksymalny zasięg wobec celów powietrznych wynosił 270 do 300 km, wobec celów nawodnych aż po horyzont (35 do 40 km).
Radar ten został wprowadzony do floty wojennej byłego ZSRR około 1965 roku.