P-70 Lena-M
Krótki opis radaru, dane techniczno-taktyczne
Rysunek 1: P-70
Нижегородский
| Specyfikacja techniczna | |
|---|---|
| Pasmo częstotliwości: | pasma VHF |
| Okres powtarzania impulsów: | |
| Częstotliwość powtarzania impulsów: | 70 y 140 Hz |
| Szerokość impulsu (τ): | 50 µs|
| Czas odbioru sygnału echa: | |
| Czas zwrotu: | |
| Moc impulsowa: | 2 × 65 MW |
| Moc średnia: | 2 × 10 kW |
| Zasięg instrumentalny: | 2 300 km |
| Rozróżnialność w odległości: | |
| Dokładność / Błąd określania: | 650 m, 0,7° |
| Szerokość wiązki anteny: | |
| Liczba ech odebranych - sondowań: | |
| Liczba obrotów anteny radaru: | |
| MTBCF: | |
| MTTR: | |
P-70 Lena-M
P-70 Lena-M (cyrylica: П-70 «Лена M», 5N117) był w pełni koherentnym radarem wczesnego ostrzegania działającym w paśmie VHF. Był to pierwszy na świecie masowo produkowany radar wykorzystujący modulację intrapulsową. Radar był rozwijany od 1940 do 1958 roku, a w 1959 roku został przetestowany jako zdatny do użytku wojskowego. W okresie od 1960 do 1968 roku zbudowano 11 takich radarów.
Elektronika radaru mieściła się w dwupiętrowym budynku, który był obłożony stalą i hermetycznie zamknięty. Na dachu antena obracała się na szynie z łożyskami rolkowymi. Reflektor anteny miał wymiary 45 × 25 m. Antena oferowała dwa wzory antenowe (high i low beam) o różnej polaryzacji. Dodatkowo rozróżniono kanał z krótkim impulsem transmisyjnym i kanał z długim impulsem transmisyjnym. Maksymalna wysokość rozpoznania wynosiła 160 km.
Impulsy transmisyjne miały czas trwania impulsu 50 µs z wewnętrzną liniową modulacją częstotliwości i szerokość pasma około 1 MHz. Nadajnik znajdował się na wyższym piętrze i składał się z czterech kanałów wąskopasmowych wzmacniaczy lampowych pracujących równolegle, na które podzielone było pasmo transmisji. Kompresja impulsów odbywała się w ultradźwiękowej linii opóźniającej o długości 30 cm. Czas trwania skompresowanego impulsu wynosił 1 µs.