www.radartutorial.eu www.radartutorial.eu Urządzenia radiolokacyjne

P-70 Lena-M

Krótki opis radaru, dane techniczno-taktyczne

Rysunek 1: P-70

Rysunek 1: P-70

50 µs
Specyfikacja techniczna
Pasmo częstotliwości: pasma VHF
Okres powtarzania impulsów:
Częstotliwość powtarzania impulsów: 70 y 140 Hz
Szerokość impulsu (τ):
Czas odbioru sygnału echa:
Czas zwrotu:
Moc impulsowa: 2 × 65 MW
Moc średnia: 2 × 10 kW
Zasięg instrumentalny: 2 300 km
Rozróżnialność w odległości:
Dokładność / Błąd określania: 650 m, 0,7°
Szerokość wiązki anteny:
Liczba ech odebranych - sondowań:
Liczba obrotów anteny radaru:
MTBCF:
MTTR:

P-70 Lena-M

P-70 Lena-M (cyrylica: П-70 «Лена M», 5N117) był w pełni koherentnym radarem wczesnego ostrzegania działającym w paśmie VHF. Był to pierwszy na świecie masowo produkowany radar wykorzystujący modulację intrapulsową. Radar był rozwijany od 1940 do 1958 roku, a w 1959 roku został przetestowany jako zdatny do użytku wojskowego. W okresie od 1960 do 1968 roku zbudowano 11 takich radarów.

Elektronika radaru mieściła się w dwupiętrowym budynku, który był obłożony stalą i hermetycznie zamknięty. Na dachu antena obracała się na szynie z łożyskami rolkowymi. Reflektor anteny miał wymiary 45 × 25 m. Antena oferowała dwa wzory antenowe (high i low beam) o różnej polaryzacji. Dodatkowo rozróżniono kanał z krótkim impulsem transmisyjnym i kanał z długim impulsem transmisyjnym. Maksymalna wysokość rozpoznania wynosiła 160 km.

Impulsy transmisyjne miały czas trwania impulsu 50 µs z wewnętrzną liniową modulacją częstotliwości i szerokość pasma około 1 MHz. Nadajnik znajdował się na wyższym piętrze i składał się z czterech kanałów wąskopasmowych wzmacniaczy lampowych pracujących równolegle, na które podzielone było pasmo transmisji. Kompresja impulsów odbywała się w ultradźwiękowej linii opóźniającej o długości 30 cm. Czas trwania skompresowanego impulsu wynosił 1 µs.