Jawor-M2
Krótki opis radaru, dane techniczno-taktyczne
Rysunek 1: Jawor-M2
| Specyfikacja techniczna | |
|---|---|
| Pasmo częstotliwości: | pasma L |
| Okres powtarzania impulsów: | |
| Częstotliwość powtarzania impulsów: | 400 Hz |
| Szerokość impulsu (τ): | 3 µs |
| Czas odbioru sygnału echa: | |
| Czas zwrotu: | |
| Moc impulsowa: | 1,5 MW |
| Moc średnia: | |
| Zasięg instrumentalny: | 350 km |
| Rozróżnialność w odległości: | |
| Dokładność / Błąd określania: | |
| Szerokość wiązki anteny: | |
| Liczba ech odebranych - sondowań: | |
| Liczba obrotów anteny radaru: | 6 obr/min |
| MTBCF: | |
| MTTR: | |
Jawor-M2
Jawor-M2 (inne oznaczenia w Polsce: RO-52 lub JUSTYNA-P) to dwuwymiarowy radar rozpoznania lotniczego i naprowadzania myśliwców pracujący w paśmie L, który był budowany przez polską firmę Radwar (Warszawskie Zakłady Radiowe) od 1971 roku. Jego główną funkcją było określanie współrzędnych zbliżających się samolotów i naprowadzanie własnych myśliwców na cel. Może być sprzężony z radiowysokościomierzem.
Sprzęt radarowy rozmieszczony był na trzech ciężarówkach Tatra T-148, jedna z grupą antenową, dwie pozostałe z kabinami dla elektroników i stanowiskami pracy. Do transportu anteny potrzebnych było kolejnych 5 przyczep. Reflektor anteny miał szerokość 16 m.
Prototyp został zbudowany w 1966 roku. Produkcja seryjna odbywała się w latach 1971-1988. Wyprodukowano około 50 sztuk. Ostatnia modernizacja miała miejsce od 2002 roku i obejmowała odnowiony procesor sygnału radarowego, nowe płaskie kolorowe wyświetlacze zamiast wskaźniki typu „P” oraz interfejsy do podłączenia do sieci obrony powietrznej.