Type 271
Krótki opis radaru, dane techniczno-taktyczne
Rysunek 1: „Antena z podwójnym serem“ radaru typu 271
ALLEN WEST & CO., Ltd.Brighton, England
| Specyfikacja techniczna | |
|---|---|
| Pasmo częstotliwości: | pasma S |
| Okres powtarzania impulsów: | |
| Częstotliwość powtarzania impulsów: | 500 Hz |
| Szerokość impulsu (τ): | 0,7 lub 1,5 µs |
| Czas odbioru sygnału echa: | |
| Czas zwrotu: | |
| Moc impulsowa: | 7 kW |
| Moc średnia: | |
| Zasięg instrumentalny: | 11 NM (≙ 20 km) |
| Rozróżnialność w odległości: | |
| Dokładność / Błąd określania: | 250 m, 2° |
| Szerokość wiązki anteny: | 6° |
| Liczba ech odebranych - sondowań: | |
| Liczba obrotów anteny radaru: | 2 obr/min |
| MTBCF: | |
| MTTR: | |
Type 271
Type 271 był brytyjskim radarem morskim do rozpoznania morskiego, działającym w paśmie S, zbudowanym w czasie II wojny światowej. Dostarczany był od kwietnia 1941 roku i początkowo wyposażony był tylko w wskaźnik typu „A”. Późniejsze wersje posiadały również wskaźnik typu „P”. Stosowany był głównie na okrętach eskortowych (korwety i fregaty). Radar wykorzystywał dwie tzw. anteny serowe, które mogły obracać się wewnątrz konstrukcji przypominającej latarnię, pokrytej pleksiglasem. Jedna antena służyła do odbioru, druga do nadawania. Cała rama z nadajnikiem i antenami była ręcznie obracana przez operatora bezpośrednio pod anteną za pomocą kierownicy samochodowej. Pozwoliło to na bardzo krótkie połączenia HF pomiędzy anteną, nadajnikiem i odbiornikiem.
Ulepszona wersja, typ 271Q, została wprowadzona w 1943 roku i wykorzystywała znacznie mocniejszy magnetron (100 kW) o znacznie większym zasięgu.