Cossor CR 21
Krótki opis radaru, dane techniczno-taktyczne
Rysunek 1: Radar Cossor CR 787, dawniej używany na wieży lotniska w Belgradzie, obecnie eksponat muzealny.
(© Aeronautical Museum-Belgrad)
Rysunek 1: Radar Cossor CR 787, dawniej używany na wieży lotniska w Belgradzie, obecnie eksponat muzealny.
(© Aeronautical Museum-Belgrad)
| Specyfikacja techniczna | ||
|---|---|---|
| CR 21 | CR 787 | |
| Pasmo częstotliwości: | 2 940 … 2 980 MHz (pasma S) | |
| Okres powtarzania impulsów: | ||
| Częstotliwość powtarzania impulsów: | 770 Hz | |
| Szerokość impulsu (τ): | 1 µs | |
| Czas odbioru sygnału echa: | ||
| Czas zwrotu: | ||
| Moc impulsowa: | 500 kW | |
| Moc średnia: | 385 W | |
| Zasięg instrumentalny: | 70 NM (≙ 130 km) |
100 NM (≙ 185 km) |
| Rozróżnialność w odległości: | ||
| Dokładność / Błąd określania: | ||
| Szerokość wiązki anteny: | 1,4° | |
| Liczba ech odebranych - sondowań: | ||
| Liczba obrotów anteny radaru: | 12 lub 20 min⁻¹ | 12 obr/min |
| MTBCF: | ||
| MTTR: | ||
Cossor CR 21
Cossor CR 21 był standardowym radarem podstawowej kontroli ruchu lotniczego w paśmie S, produkowanym przez firmę Cossor Radar and Electronics Ltd. Dostępny był jako radar transportowy lub stacjonarny. Pionowe pokrycie kątowe wynosiło od 0 do 45° bez dodatkowego przemiatania anteny. Cel powietrzny o efektywnej powierzchni odbicia 15 m² był naprowadzany na zasięg co najmniej 70 NM. Radar wykorzystywał magnetron na stałej częstotliwości. Możliwości techniczne obejmowały wykrywanie celów ruchomych w celu stłumienia celów stałych oraz polaryzację kołową z wykorzystaniem płytki opóźniającej o grubości jednej czwartej długości fali, co pozwalało na wykrywanie celów w obszarach deszczowych przy poziomie 20 dB.
CR 21 był bezpośrednim następcą ACR 6, wykorzystującym również wiele zespołów elektronicznych tego radaru. W Royal Airforce mobilna wersja CR 21 nosiła również nazwę ACR 7C.
Cossor CR 787
Typ CR 787 był w zasadzie tej samej konstrukcji, ale otrzymał dodatkowy niskoszumowy przedwzmacniacz RF w odbiorniku, dzięki czemu uzyskano około 25% większy zasięg i zmniejszono szumy układu. Dokładność była odpowiednia do downlinking'u nawet małych samolotów do odległości 900 m przed progiem podejścia. Oba typy radarów były w użyciu w Australii, Nowej Zelandii, Afryce i Europie od 1957 roku do końca lat 80-tych.
Źródła:
- Ulotka reklamowa producenta
- Muzeum lotnictwa - Belgrad
- Strona internetowa z wiadomościami i informacjami Flight Global, archiwum, strona z 12 lipca 1957 r.