Type 13 CMH
Krótki opis radaru, dane techniczno-taktyczne
Rysunek 1: Typ 13 CMH na Malcie w czasie II wojny światowej,
sfotografowany przez nieznanego żołnierza francuskiego.
Rysunek 1: Typ 13 CMH na Malcie w czasie II wojny światowej,
sfotografowany przez nieznanego żołnierza francuskiego.
| Specyfikacja techniczna | |
|---|---|
| Pasmo częstotliwości: | pasma S |
| Okres powtarzania impulsów: | |
| Częstotliwość powtarzania impulsów: | 500 Hz |
| Szerokość impulsu (τ): | 0,6 lub 1,9 µs |
| Czas odbioru sygnału echa: | |
| Czas zwrotu: | |
| Moc impulsowa: | 500 kW |
| Moc średnia: | |
| Zasięg instrumentalny: | |
| Rozróżnialność w odległości: | |
| Dokładność / Błąd określania: | |
| Szerokość wiązki anteny: | |
| Liczba ech odebranych - sondowań: | |
| Liczba obrotów anteny radaru: | |
| MTBCF: | |
| MTTR: | |
Type 13 CMH
Type 13 CMH (CentriMetric Heightfinder) był radiowysokościomierzem pracującym w paśmie S. Był to pierwszy radar na fale centymetrowe w Królewskich Brytyjskich Siłach Powietrznych i został opracowany w celu poprawy pomiaru wysokości celu dla kontroli myśliwców.
Prototyp wykorzystywał dwie tzw. anteny serowe (nazwane tak, ponieważ wyglądały jak pokrojony krąg sera) o łącznej aperturze ok. 6,1 × 1 m, które były zamontowane pionowo. Każdy z nich był zasilany przez promiennik tubowy z aperturą tylko w płaszczyźnie H. Bardzo mała szerokość pionowa wzorca antenowego wynosiła 1,5°, który był panoramowany od kąta -1° do 20° około 6 razy na minutę. Szerokość pozioma wzorca antenowego wynosiła 7,5°. Urządzeniem celowniczym była wskaźnik typu „E” z wyświetlaniem odległości i kąta elewacji. Wysokość docelową odczytywano za pomocą nomogramu.
Prace nad typem 13 CMH rozpoczęły się w 1942 r., a produkcja seryjna ruszyła w marcu 1943 r. Przeprowadzono kilka modernizacji. Typ 13 Mk II był gotowy do użycia wiosną 1944 roku. Typy 13 Mk III i IV były wszystkie podobne w konstrukcji. Typ 13 Mk V otrzymał znacznie ulepszoną antenę: pionowo zamontowany jednokrzywy reflektor paraboliczny z liniowym doprowadzeniem przez falowód szczelinowy (patrz Marconi S 239).