www.radartutorial.eu www.radartutorial.eu Urządzenia radiolokacyjne

S 239

Krótki opis radaru, dane techniczno-taktyczne

Rysunek 1: S 239

Rysunek 1: S 239

Specyfikacja techniczna
Pasmo częstotliwości: 3 000 MHz
(pasma S)
Okres powtarzania impulsów:
Częstotliwość powtarzania impulsów: 160 … 550 Hz
Szerokość impulsu (τ): 2 µs
Czas odbioru sygnału echa:
Czas zwrotu:
Moc impulsowa: > 900 kW
Moc średnia:
Zasięg instrumentalny: 110 NM (≙ 200 km)
Rozróżnialność w odległości:
Dokładność / Błąd określania:
Szerokość wiązki anteny:
Liczba ech odebranych - sondowań:
Liczba obrotów anteny radaru:
MTBCF:
MTTR:

S 239

Oferowany przez firmę Marconi model S 239 był radiowysokościomierzem dalekiego zasięgu pracującym w paśmie S o dużej mocy nadawczej. Radar przeznaczony był do pracy stacjonarnej i miał być sprzężony z radarem rozpoznawczym dalekiego zasięgu. Antena była zamontowana na dachu małego domku, w którym znajdował się nadajnik, odbiornik i kilka dodatkowych urządzeń.

Antena składała się z pionowo zamontowanego reflektora parabolicznego z liniowym doprowadzeniem przez falowód szczelinowy. Tworzył on wzór antenowy zbliżony kształtem do ogona bobra, z kątem pionowym 1° i poziomym 5°. Antena „kiwała się“ około 10 razy na minutę, zamiatając pod kątem od -1° do 25° (względem linii horyzontu).

Radar ten był montowany z istniejących podzespołów innych radarów, ale nie znalazł powszechnego zastosowania. W szwedzkich siłach powietrznych radar ten otrzymał nazwę PH-13.