S 239
Beschrijving van de radarset, tactisch-technische kenmerken
Figuur 1: S 239
| Specificaties | |
|---|---|
| Frequentie: | 3 000 MHz
(S-band) |
| Pulsherhalingstijd (PRT): | |
| Pulsherhalingsfrequentie (PRF): | 160 … 550 Hz |
| Pulsduur (τ): | 2 µs |
| Ontvangsttijd: | |
| Dode tijd: | |
| Piekvermogen: | > 900 kW |
| Gemiddeld vermogen: | |
| Instrumented Range: | 110 NM (≙ 200 km) |
| Afstandsresolutie: | |
| Nauwkeurigheidsgraad: | |
| Bundelbreedte: | |
| hits per scan: | |
| Rotatiesnelheid: | |
| MTBCF: | |
| MTTR: | |
S 239
De S 239 die door de firma Marconi werd aangeboden was een radiohoogtemeter met groot zendvermogen die in de S-band werkte. De radar was bedoeld voor stationair gebruik en moest worden gekoppeld aan een langeafstandsverkenningsradar. De antenne werd gemonteerd op het dak van een klein huis, waarin zich de zender, de ontvanger en nog wat andere apparatuur bevonden.
De antenne bestond uit een verticaal geplaatste parabolische reflector met een lineaire voeding door een golfgeleider met sleuven. Hij vormde een antennepatroon dat qua vorm leek op een beverstaart, met een verticale hoek van 1° en een horizontale hoek van 5°. De antenne „knikte“ ongeveer 10 keer per minuut, over een hoek van -1° tot 25° (ten opzichte van de horizonlijn).
Deze radar werd samengesteld uit bestaande subassemblages van andere radars, maar werd niet op grote schaal gebruikt. Bij de Zweedse luchtmacht kreeg deze radar de naam PH-13.