Type 281
Krótki opis radaru, dane techniczno-taktyczne
Rysunek 1: Antena typu 281B na pokładzie „Swiftsure”.
(pionowo spolaryzowana para anten jest urządzeniem identyfikacyjnym typu 243)
Rysunek 1: Antena typu 281B na pokładzie „Swiftsure”.
(pionowo spolaryzowana para anten jest urządzeniem identyfikacyjnym typu 243)
| Specyfikacja techniczna | Type 281 | Type 281B |
|---|---|---|
| Pasmo częstotliwości: | 39 … 72 MHz
(pasma HF) |
86 … 94 MHz
(pasma VHF) |
| Okres powtarzania impulsów: | ||
| Częstotliwość powtarzania impulsów: | 50 Hz | |
| Szerokość impulsu (τ): | 15 lub 3 µs | |
| Czas odbioru sygnału echa: | ||
| Czas zwrotu: | ||
| Moc impulsowa: | 60 … 70 kW | 350 or 1 000 kW |
| Moc średnia: | 2 kW | |
| Zasięg instrumentalny: | 100 NM (≙ 185 km) |
120 NM (≙ 222 km) |
| Rozróżnialność w odległości: | ||
| Dokładność / Błąd określania: | ||
| Szerokość wiązki anteny: | ||
| Liczba ech odebranych - sondowań: | ||
| Liczba obrotów anteny radaru: | ||
| MTBCF: | ||
| MTTR: | ||
Type 281
Type 281 był brytyjskim radarem wczesnego ostrzegania dalekiego zasięgu pracującym w paśmie HF, wprowadzonym do służby w brytyjskiej marynarce wojennej około 1940 roku. Początkowo radar pracował z oddzielnymi antenami nadawczymi i odbiorczymi zamontowanymi na szczycie dwóch masztów okrętowych. Od 1943 roku dostępna stała się wersja jednomasztowa z przełącznikiem nadawczo-odbiorczym, która nosiła wówczas nazwę Typ 281. Jego nadajnik wykorzystywał dwie lampy NT 86 dużej mocy w układzie push-pull.