Urządzenia radiolokacyjne

AN/FPS-77

AN/FPS-77 był stosunkowo tanim radarem pogodowym średniego zasięgu pracującym w paśmie C, przeznaczonym do zastosowań lokalnych. Nie mógł jeszcze mierzyć częstotliwości dopplerowskiej. Radar ten był poprzednikiem NEXRAD i wykorzystywał ponad 200 lamp elektronowych.

Antena zawierała symetryczny reflektor paraboliczny o średnicy 2,44 m, który był zasilany przez promiennik tubowy połączony z linią zasilającą w kształcie litery J i zamontowany bezpośrednio w ognisku reflektora. Antena może automatycznie obracać się i/lub pochylać do kąta bocznego lub kąta wzniesienia, lub może być ręcznie skierowana w określonym kierunku, aby zmierzyć dokładną wysokość i odległość.

Sygnały echa były wyświetlane na stanowisku na trzech wyświetlaczach, a także na zdalnym urządzeniu wyświetlającym. Istotne dane wyświetlane przez trzy przeglądarki obejmowały prawidłową odległość, wysokość, kąt boczny i odbicie. Obraz wyświetlany był na wskaźnik typu „P” oraz na skorygowanym o krzywiznę Ziemi wskaźnik wysokości, w obu przypadkach wykorzystano jeszcze wirujące cewki odchylające. W dodatkowej wskaźnik typu A o średnicy ekranu 12 cm zastosowano odchylanie elektrostatyczne. Informacje wyświetlane na kineskopach były zapisywane fotochemicznie za pomocą aparatu Polaroid.

W wskaźniku PPI w AN/FPS-77 zastosowano ciekawą, ale nie do końca udaną wersję wyświetlacza, który działał również w jasnym oświetleniu zadaniowym. Zastosowano w nim niezwykle długi persistence, który wyświetlał sygnały echa nie jako jasny punkt, ale jako ciemny, nieprzezroczysty ślad. Trwałość wynosiła do jednej godziny. Lampa obrazowa otrzymała podświetlenie, dzięki czemu kontury na ekranie były widoczne jako cienie. Wymazywanie wyświetlanego obrazu można było stymulować za pomocą specjalnego podgrzewacza do lamp.

AN/FPS-77 został dostarczony w 1964 roku, a zmodernizowana wersja AN/FPS-77(V) od około 1966 roku. Łącznie zbudowano 103 takie radary meteorologiczne.