Radar Grondbeginselen

AN/FPS-77

De AN/FPS-77 was een relatief goedkope weerradar voor de middellange afstand, werkend in de C-band voor een lokale toepassing. Hij kon nog geen Doppler-frequentie meten. Deze radar was de voorloper van de NEXRAD en gebruikte meer dan 200 elektronenbuizen.

De antenne bevatte een symmetrische parabolische reflector met een diameter van 2,44 m, die werd gevoed door een hoornradiator die met een J-vormige voedingslijn was verbonden en direct in het brandpunt van de reflector was gemonteerd. De antenne kan automatisch draaien en/of kantelen naar een zijwaartse hoek of elevatiehoek, of kan handmatig in een specifieke richting worden gericht om nauwkeurige hoogte en afstand te meten.

De echosignalen werden op het werkstation weergegeven op drie beeldschermen en ook op een beeldscherm op afstand. Relevante gegevens die door de drie beeldschermen werden weergegeven, waren onder meer correcte afstand, hoogte, zijwaartse hoek en reflectiviteit. De video werd getoond op een PPI-scope en een voor de aardkromming gecorrigeerde hoogtebeeldscherm, beide nog steeds met draaiende afbuigspoelen. Een extra A-scope met een schermdiameter van 12 cm maakte gebruik van elektrostatische afbuiging. De informatie die op de kathodestraalbuizen werd weergegeven, werd fotochemisch opgeslagen met een Polaroid-camera.

De PPI-scope van de AN/FPS-77 gebruikte een interessante, maar niet echt geslaagde, versie van het display dat ook werkte onder heldere taakverlichting. Het gebruikte een extreem lange persistentie die de echosignalen niet als een heldere vlek weergaf, maar als een donker, ondoorzichtig spoor. De persistentie was tot een uur. De beeldbuis werd van tegenlicht voorzien, zodat de contouren op het scherm als schaduwen zichtbaar waren. Het wissen van het weergegeven beeld kon worden gestimuleerd met een speciale buisverwarmer.

De AN/FPS-77 werd in 1964 geleverd en de gemoderniseerde versie AN/FPS-77(V) vanaf ongeveer 1966. Er zijn in totaal 103 van deze weerradars gebouwd.