www.radartutorial.eu www.radartutorial.eu Urządzenia radiolokacyjne

Marconi S 314

Krótki opis radaru, dane techniczno-taktyczne

Rysunek 1: S 314

Rysunek 1: Antenna SA 100

Specyfikacja techniczna
Pasmo częstotliwości: 2 900 … 3 100 MHz
(pasma S)
Okres powtarzania impulsów:
Częstotliwość powtarzania impulsów: 200 … 1 000 Hz
Szerokość impulsu (τ): 0,5 … 2,5 µs
Czas odbioru sygnału echa:
Czas zwrotu:
Moc impulsowa: 1 MW
Moc średnia:
Zasięg instrumentalny:
Rozróżnialność w odległości:
Dokładność / Błąd określania:
Szerokość wiązki anteny: β= 0,75°; ε= 2,5°
Liczba ech odebranych - sondowań:
Liczba obrotów anteny radaru: 0,5 … 10  obr/min
MTBCF:
MTTR:

Marconi S 314

S 314 był radarem ochrony wybrzeża pracującym w paśmie S, przeznaczonym do obserwacji wód przybrzeżnych. Potrafił zlokalizować zarówno statki, jak i nisko lecące samoloty. Nadajnik wyposażony był w magnetron chłodzony powietrzem.

Anteną była antena Marconi typu SA 100, która do zasilania wykorzystywała offsetowy promiennik tubowy. Reflektor składał się z siatki z ramą nośną ze stopu aluminium. Jego wymiary wynosiły 29 stóp × 10 stóp (około 8,8 × 3 m). Reflektor ten był już stosowany w radarze kontroli ruchu lotniczego Marconi S232 pracującym w paśmie 50cm. W Marconi S 314 ma jednak znacznie lepszą kierunkowość ze względu na mniejszą długość fali.

Marconi S 314 został opracowany około 1960 roku.