Marconi S 314
Krótki opis radaru, dane techniczno-taktyczne
Rysunek 1: S 314
| Specyfikacja techniczna | |
|---|---|
| Pasmo częstotliwości: | 2 900 … 3 100 MHz
(pasma S) |
| Okres powtarzania impulsów: | |
| Częstotliwość powtarzania impulsów: | 200 … 1 000 Hz |
| Szerokość impulsu (τ): | 0,5 … 2,5 µs |
| Czas odbioru sygnału echa: | |
| Czas zwrotu: | |
| Moc impulsowa: | 1 MW |
| Moc średnia: | |
| Zasięg instrumentalny: | |
| Rozróżnialność w odległości: | |
| Dokładność / Błąd określania: | |
| Szerokość wiązki anteny: | β= 0,75°; ε= 2,5° |
| Liczba ech odebranych - sondowań: | |
| Liczba obrotów anteny radaru: | 0,5 … 10 obr/min |
| MTBCF: | |
| MTTR: | |
Marconi S 314
S 314 był radarem ochrony wybrzeża pracującym w paśmie S, przeznaczonym do obserwacji wód przybrzeżnych. Potrafił zlokalizować zarówno statki, jak i nisko lecące samoloty. Nadajnik wyposażony był w magnetron chłodzony powietrzem.
Anteną była antena Marconi typu SA 100, która do zasilania wykorzystywała offsetowy promiennik tubowy. Reflektor składał się z siatki z ramą nośną ze stopu aluminium. Jego wymiary wynosiły 29 stóp × 10 stóp (około 8,8 × 3 m). Reflektor ten był już stosowany w radarze kontroli ruchu lotniczego Marconi S232 pracującym w paśmie 50cm. W Marconi S 314 ma jednak znacznie lepszą kierunkowość ze względu na mniejszą długość fali.
Marconi S 314 został opracowany około 1960 roku.