Flair or Master-S
Krótki opis radaru, dane techniczno-taktyczne
Rysunek 1: Flair gap filler radar
| Specyfikacja techniczna | |
|---|---|
| Pasmo częstotliwości: | pasma S |
| Okres powtarzania impulsów: | |
| Częstotliwość powtarzania impulsów: | |
| Szerokość impulsu (τ): | |
| Czas odbioru sygnału echa: | |
| Czas zwrotu: | |
| Moc impulsowa: | |
| Moc średnia: | |
| Zasięg instrumentalny: | 150 lub 200 km |
| Rozróżnialność w odległości: | 300 m |
| Dokładność / Błąd określania: | 30 m; 0,2° |
| Szerokość wiązki anteny: | 3,5° |
| Liczba ech odebranych - sondowań: | |
| Liczba obrotów anteny radaru: | |
| MTBCF: | |
| MTTR: | |
Flair or Master-S
Master-S to taktyczny radar rozpoznawczy 3D średniego zasięgu pracujący w paśmie S, wyspecjalizowany do wykrywania nisko lecących celów. Został opracowany w Thomson CSF Airsys pod nazwą TRS 2140 (Flair) z myślą o zastąpieniu przestarzałych radarów serii TRS 210x z 1993 roku. Flair był wtedy bezpośrednim poprzednikiem odnoszącej sukcesy rodziny radarów Master. Po zmianie nazwy Thomson CSF na Thales, radar otrzymał oznaczenie Master-S.
Radar był używany jako mobilny i przenoszony drogą powietrzną wypełniacz luk lub do zdecentralizowanej obrony wrażliwych punktów. Posiada interfejsy umożliwiające integrację z siecią obrony powietrznej i jest w pełni zdalnie sterowany. W stanie rozłożonym ma wymiary standardowego kontenera 20-stopowego i może być transportowany na każdej ciężarówce terenowej o ładowności 10 ton. Ustawienie i przygotowanie do pracy zajmuje mniej niż pół godziny.
Antena jest aktywnym phased array, którego moduły nadawcze wyposażone są w bipolarne tranzystory krzemowe. W odbiornikach i przesuwnikach fazowych zastosowano zintegrowane urządzenia w technologii arsenku galu. Nadawany kształt impulsu jest modulowany wewnątrzpulsowo, posiada wiele możliwych do wyboru długości impulsów i wykorzystuje cyfrową kompresję impulsu.
Źródło:
- Broszura producenta