ATCR-2
Krótki opis radaru, dane techniczno-taktyczne

Rysunek 1: ATCR-2
Specyfikacja techniczna | |
---|---|
Pasmo częstotliwości: | 1 250 MHz … 1 350 MHz
(pasma L) |
Okres powtarzania impulsów: | |
Częstotliwość powtarzania impulsów: | triple staggered |
Szerokość impulsu (τ): | |
Czas odbioru sygnału echa: | |
Czas zwrotu: | |
Moc impulsowa: | 2 MW |
Moc średnia: | |
Zasięg instrumentalny: | 300 km |
Rozróżnialność w odległości: | |
Dokładność / Błąd określania: | |
Szerokość wiązki anteny: | 1,25° |
Liczba ech odebranych - sondowań: | |
Liczba obrotów anteny radaru: | |
MTBCF: | |
MTTR: |
ATCR-2
ATCR-2 (Air Traffic Control Radar) był radarem kontroli ruchu lotniczego pracującym w paśmie L zarówno dla kontroli trasowej jak i terminalowej. Podstawowa wersja ATCR-2 została opracowana już na początku lat 60. Standardowo produkowano go z dwoma kanałami pracującymi jednocześnie na dwóch częstotliwościach (radar z rozstawem częstotliwości). Antena posiadała już dwa różne wzorce antenowe (wysokiej i niskiej wiązki), aby zmniejszyć wpływ celów stałych bez degradacji dolnej granicy zasięgu detekcji. W falowodzie do radiatora wbudowano przełącznik, który mógł przełączać się z polaryzacji liniowej na kołową, aby zmniejszyć wpływ obszarów deszczowych.
Późniejsza wersja ATCR-2T („Tranzystorowa“) miała ulepszony odbiornik, cyfrowy integrator obrazu i rewolucyjne wówczas cyfrowe tłumienie celów stałych z podwójnym opóźnieniem. Gdy ta wersja otrzymała również parametryczny niskoszumowy przedwzmacniacz RF, nadano jej oznaczenie ATCR-2TI (“Improved”).
Około 20 tego typu radarów zbudowano i używano we Włoszech, Wielkiej Brytanii, Szwajcarii, Norwegii, Szwecji, RPA i Indiach do początku lat 70. i częściowo 80. Radar ATCR-2T otrzymał oznaczenie PS-810 w Królewskich Szwedzkich Siłach Powietrznych.