AN/SPS-3
Krótki opis radaru, dane techniczno-taktyczne

Rysunek 1: AN/SPS-3, rysunek anteny

U.S. Naval Research Laboratory
Specyfikacja techniczna | |
---|---|
Pasmo częstotliwości: | 9 003 … 9 168 MHz, and
9 345 … 9 405 MHz (pasma X) |
Okres powtarzania impulsów: | |
Częstotliwość powtarzania impulsów: | 3000 lub 1500 Hz |
Szerokość impulsu (τ): | 0,25; 0,33 lub 1,33 µs |
Czas odbioru sygnału echa: | |
Czas zwrotu: | |
Moc impulsowa: | 2×200 kW |
Moc średnia: | |
Zasięg instrumentalny: | 25 NM (≙ 46 km) |
Rozróżnialność w odległości: | |
Dokładność / Błąd określania: | |
Szerokość wiązki anteny: | |
Liczba ech odebranych - sondowań: | |
Liczba obrotów anteny radaru: | |
MTBCF: | |
MTTR: |
AN/SPS-3
AN/SPS-3 był morskim radarem rozpoznawczym krótkiego zasięgu w paśmie X dla niszczycieli i większych okrętów zbudowanych krótko po II wojnie światowej. Wykorzystywał on dwa szybko przemieszczające się wąskie wzorce antenowe w zakresie kąta elewacji 40°, obracające się powoli o 360°. Wykorzystywał on jednocześnie dwie częstotliwości nadawania (frequency diversity), które były generowane i przetwarzane w niezależnie działających nadajnikach i odbiornikach. Podzielono się anteną ze skanerem Foster.
W modulatorze zastosowano tyratron, który wykorzystywał transformator impulsowy z dwoma uzwojeniami wtórnymi, które generowały impuls wysokiego napięcia dla obu magnetronów jednocześnie. Magnetrony były typu 4J50 i 4J78. Tak zwany synchronoskop (połączenie synchronizatora i celownika) zawierał 5-calową tubę obrazową jako wskaźnik typu „A“ ze skalami ½, 5 i 25 mil morskich i generował wszystkie impulsy synchroniczne oraz krzywą STC dla odbiornika.
Prototyp tego radaru (oznaczony XN-1) zainstalowano na amerykańskim okręcie wojennym „Northampton“. Po tej instalacji produkcja AN/SPS-3 została wstrzymana.
Źródło: