www.radartutorial.eu www.radartutorial.eu Urządzenia radiolokacyjne

AN/SPS-3

Krótki opis radaru, dane techniczno-taktyczne

Rysunek 1: AN/SPS-3, rysunek anteny

Rysunek 1: AN/SPS-3, rysunek anteny

Specyfikacja techniczna
Pasmo częstotliwości: 9 003 … 9 168 MHz, and
9 345 … 9 405 MHz
(pasma X)
Okres powtarzania impulsów:
Częstotliwość powtarzania impulsów: 3000 lub 1500 Hz
Szerokość impulsu (τ): 0,25; 0,33 lub 1,33 µs
Czas odbioru sygnału echa:
Czas zwrotu:
Moc impulsowa: 2×200 kW
Moc średnia:
Zasięg instrumentalny: 25 NM (≙ 46 km)
Rozróżnialność w odległości:
Dokładność / Błąd określania:
Szerokość wiązki anteny:
Liczba ech odebranych - sondowań:
Liczba obrotów anteny radaru:
MTBCF:
MTTR:

AN/SPS-3

AN/SPS-3 był morskim radarem rozpoznawczym krótkiego zasięgu w paśmie X dla niszczycieli i większych okrętów zbudowanych krótko po II wojnie światowej. Wykorzystywał on dwa szybko przemieszczające się wąskie wzorce antenowe w zakresie kąta elewacji 40°, obracające się powoli o 360°. Wykorzystywał on jednocześnie dwie częstotliwości nadawania (frequency diversity), które były generowane i przetwarzane w niezależnie działających nadajnikach i odbiornikach. Podzielono się anteną ze skanerem Foster.

W modulatorze zastosowano tyratron, który wykorzystywał transformator impulsowy z dwoma uzwojeniami wtórnymi, które generowały impuls wysokiego napięcia dla obu magnetronów jednocześnie. Magnetrony były typu 4J50 i 4J78. Tak zwany synchronoskop (połączenie synchronizatora i celownika) zawierał 5-calową tubę obrazową jako wskaźnik typu „A“ ze skalami ½, 5 i 25 mil morskich i generował wszystkie impulsy synchroniczne oraz krzywą STC dla odbiornika.

Prototyp tego radaru (oznaczony XN-1) zainstalowano na amerykańskim okręcie wojennym „Northampton“. Po tej instalacji produkcja AN/SPS-3 została wstrzymana.

Źródło: