AN/FPS-23
Krótki opis radaru, dane techniczno-taktyczne
Rysunek 1: AN/FPS-23, na stanowisku centralnym, nadający w dwóch różnych kierunkach.
| Specyfikacja techniczna | |
|---|---|
| Pasmo częstotliwości: | 475 … 525 MHz
(pasma UHF) |
| Okres powtarzania impulsów: | |
| Częstotliwość powtarzania impulsów: | |
| Szerokość impulsu (τ): | |
| Czas odbioru sygnału echa: | |
| Czas zwrotu: | |
| Moc impulsowa: | |
| Moc średnia: | 1 kW |
| Zasięg instrumentalny: | |
| Rozróżnialność w odległości: | |
| Dokładność / Błąd określania: | |
| Szerokość wiązki anteny: | |
| Liczba ech odebranych - sondowań: | |
| Liczba obrotów anteny radaru: | |
| MTBCF: | |
| MTTR: | |
AN/FPS-23
AN/FPS-23, zwany „Fluttar“ (od: flutter radar) ze względu na trzepoczący wyświetlacz, był radarem bistatycznym pracującym w paśmie UHF. Rozmieszczono ją w pozycjach nadawczych i odbiorczych oddalonych od siebie o około 50 mil (≙ 80 km). AN/FPS-23 był radarem o fali ciągłej działającym jako radar zaporowy, wykorzystujący głównie efekt Dopplera do wykrywania samolotów penetrujących ścieżkę między nadajnikiem (AN/FPT-4) a odbiornikiem (AN/FPR-2).
AN/FPS-23 był używany do obniżenia dolnej granicy dozoru radarowego pomiędzy AN/FPS-19 w linii DEW w Ameryce Północnej. Miała ona jednak niewielką wartość z powodu wielu fałszywych alarmów.
Pierwsze użycie AN/FPS-23 miało miejsce około 1955 roku w starszej kanadyjskiej linii „Mid Canada Line“, będącej prekursorem późniejszej linii DEW. Radary te zostały wycofane z eksploatacji pod koniec 1963 roku.
