AN/SPS-39
Krótki opis radaru, dane techniczno-taktyczne
Rysunek 1: AN/SPS-39 radar aboard the U.S. Navy USS Atlanta, 1964.
Specyfikacja techniczna | |
---|---|
Pasmo częstotliwości: | 2 910 … 3 100 MHz
(pasma E/F) |
Okres powtarzania impulsów: | |
Częstotliwość powtarzania impulsów: | 1 850 Hz lub 925 Hz |
Szerokość impulsu (τ): | 2 lub 4 µs |
Czas odbioru sygnału echa: | |
Czas zwrotu: | |
Moc impulsowa: | 1 MW |
Moc średnia: | |
Zasięg instrumentalny: | 100 lub 160 NM (≙ 185 lub 296 km) |
Rozróżnialność w odległości: | |
Dokładność / Błąd określania: | |
Szerokość wiązki anteny: | 1,1° × 2,25° |
Liczba ech odebranych - sondowań: | |
Liczba obrotów anteny radaru: | 6 lub 15 Obr./min |
MTBCF: | |
MTTR: |
AN/SPS-39
AN/SPS-39 był morskim trójwymiarowym radarem rozpoznania lotniczego pracującym w paśmie E/F z cylindryczną anteną paraboliczną oświetlaną przez szeregowo zasilany układ promienników. Różnice fazowe w zasilaniu spowodowały zależne od częstotliwości przemiatanie wiązki w kącie elewacji, co nie wymagało żadnych mechanicznie ruchomych części.
Pierwszy prototyp został zaprezentowany w styczniu 1960 roku. Kilka modernizacji, w tym nowa antena w postaci planarnej matrycy oraz elektroniczna stabilizacja przechyłów i odchyleń okrętu w miejsce mechanicznej stabilizacji obrotnicy anteny, doprowadziło do nadania kilka lat później oznaczenia AN/SPS-52.