AN/SPS-39
Beschrijving van de radarset, tactisch-technische kenmerken
Figuur 1: AN/SPS-39 radar aboard the U.S. Navy USS Atlanta, 1964.
| Specificaties | |
|---|---|
| Frequentie: | 2 910 … 3 100 MHz
(E/F-band) |
| Pulsherhalingstijd (PRT): | |
| Pulsherhalingsfrequentie (PRF): | 1 850 Hz of 925 Hz |
| Pulsduur (τ): | 2 of 4 µs |
| Ontvangsttijd: | |
| Dode tijd: | |
| Piekvermogen: | 1 MW |
| Gemiddeld vermogen: | |
| Instrumented Range: | 100 of 160 NM (≙ 185 of 296 km) |
| Afstandsresolutie: | |
| Nauwkeurigheidsgraad: | |
| Bundelbreedte: | 1,1° × 2,25° |
| hits per scan: | |
| Rotatiesnelheid: | 6 of 15 min⁻¹ |
| MTBCF: | |
| MTTR: | |
AN/SPS-39
De AN/SPS-39 was een maritieme 3D-verkenningsradar voor gebruik in de lucht in de E/F-band met een cilindrische paraboolantenne die werd verlicht door een serieel gevoed radiosysteem. De faseverschillen in de voeding resulteerden in een frequentie-afhankelijke beam sweep in de elevatiehoek, waarvoor geen mechanisch bewegende delen nodig waren.
Het eerste prototype werd in januari 1960 gepresenteerd. Verscheidene moderniseringen, waaronder een nieuwe antenne als een planar array, alsmede elektronische stabilisatie van de rol- en gierbewegingen van het schip in plaats van de mechanische stabilisatie van de antennedraaischijf, leidden enkele jaren later tot de aanduiding AN/SPS-52.