AN/CPS-1
Krótki opis radaru, dane techniczno-taktyczne

Rysunek 1: AN/CPS-1

MIT's Radiation Laboratory
Specyfikacja techniczna | |
---|---|
Pasmo częstotliwości: | 3 200 MHz |
Okres powtarzania impulsów: | |
Częstotliwość powtarzania impulsów: | |
Szerokość impulsu (τ): | |
Czas odbioru sygnału echa: | |
Czas zwrotu: | |
Moc impulsowa: | (700 kW ? ) |
Moc średnia: | |
Zasięg instrumentalny: | |
Rozróżnialność w odległości: | |
Dokładność / Błąd określania: | |
Szerokość wiązki anteny: | 0,8° |
Liczba ech odebranych - sondowań: | |
Liczba obrotów anteny radaru: | 10 Obr./min |
MTBCF: | |
MTTR: |
AN/CPS-1
AN/CPS-1, czyli mikrofalowy radar wczesnego ostrzegania (Microwave Early Warning, MEW), został zbudowany pod koniec II wojny światowej i działał w paśmie S. Pozwoliło to przezwyciężyć dwie główne wady radarów pracujących w paśmie VHF: niedokładne określanie kąta bocznego i słabe wyniki rozpoznania w przypadku bardzo nisko lecących celów. Dzięki bardzo dobrej dokładności pomiaru kąta bocznego (-3dB szerokość diagramu 0,8°) można było zrezygnować z określania wysokości, co oznaczało, że nadal można było bezpiecznie naprowadzać pociski przechwytujące na cel, zwłaszcza że pociski skrzydłowe V-1 zawsze leciały na tym samym profilu wysokości. Wiązką wachlarzową, który był również bardzo wąski pod względem kąta elewacji, uzyskano dzięki liniowemu układowi 106 promienników szczelinowych wyfrezowanych w falowodzie. Leżało ono na linii ogniskowej cylindrycznego reflektora parabolicznego. W celu pokrycia niewielkiej wysokości z bliska, druga antena została ustawiona z przesunięciem o 180°, co pozwoliło na uzyskanie większego kąta elewacji. Oba reflektory miały szerokość 7,6 m. Reflektor dla niskich kątów elewacji miał wysokość 2,4 m, a dla wyższych kątów elewacji - 1,5 m. Do obsługi radaru służyło pięć wskaźników, każdy o średnicy 30 cm, co pozwalało na śledzenie dużej liczby celów.
W sumie wyprodukowano ręcznie tylko 6 sztuk. Pierwsza jednostka została użyta w Wielkiej Brytanii w styczniu 1944 r.