Urządzenia radiolokacyjne

AN/CPS-6

AN/CPS-6 był radarem średniego zasięgu używanym jako radar łączący funkcję dookólną z funkcją poszukiwania na dużych wysokościach. Technologia radarowa działała w paśmie S. Dzięki pozycji „V” obu anten radar mógł określić zasięg, kąt boczny i kąt wzniesienia celu. Możliwość oszacowania wysokości celu bez konieczności użycia specjalnego radiowysokościomierzy sprawiła, że AN/CPS-6 był bardzo przydatny w rejonach o bardzo dużym natężeniu ruchu lotniczego.

AN/CPS-6 został opracowany w czasie II wojny światowej przez Laboratorium Promieniowania MIT Radiation Laboratory MIT. Pierwsze egzemplarze wyprodukowano w połowie 1945 r. Firma General Electric wyprodukowała model A, a następnie model B w zakładach w Syracuse w stanie Nowy Jork, które później stały się siedzibą firmy Martin-Marietta, a następnie Lockheed-Martin. W radarze 5 nadajników pracowało na różnych częstotliwościach. Do pracy potrzebna była 25-osobowa załoga. Jeden radar wymagał 85 samochodów ciężarowych w celu dostarczenia lub przeniesienia. Siły Powietrzne Stanów Zjednoczonych wycofały ten typ radaru w latach 1957-1959.

AN/FPS-10

Radar AN/FPS-10 jest podobny w konstrukcji do radaru AN/CPS-6B i ma takie same parametry techniczne. Jedyną różnicą między radarami jest liczba i typ urządzeń obserwacyjnych. Na przykład AN/FPS-10 nie ma wskaźników typu B. Czternaście z tych jednostek pracowało w pierwszej sieci komputerowej.