Marconi S232
Radar birimi, taktik-teknik özellikleri açıklaması
| Teknik veriler | |
|---|---|
| Çalışma Frekans Aralığı: | 500 … 610 MHz
(UHF-bandı) |
| Darbe Tekrarlama Zamanı: | |
| Darbe Tekrarlama Frekansı: | 500 … 800 Hz |
| Gönderim Darbe Genişliği (τ): | 2 ya da 4 µs |
| Alım Süresi: | |
| Ölü Süre: | |
| Darbe Gücü: | 50 kW |
| Ortalama Güç: | |
| Aletli menzil: | |
| Menzil Çözünürlüğü: | |
| Konumlandırma Doğruluğu: | |
| Işın demet açısı: | 4° |
| Bir Dönüşteki İsabet Oranı: | |
| Anten Dönüş Adedi: | 0,5 … 10 d/dak |
| MTBCF: | |
| MTTR: | |
Marconi S232
Marconi S232 radarı 50 cm dalga boyunda (UHF-bandı) çalışan ilk uçuş güvenlik radarıdır. 1954 yılında geliştirilmiştir. Bu radar oldukça düşük frekanslarda çalışmasının getirdiği şöyle bir üstünlüğe sahiptir: Bu 50 cm lik dalga boyu yağmur ve bulut gibi meteorolojik oluşumlardan kaynaklanan parazitlerden etkilenmez. Böylece aynı güç ve aynı anten kazancı ile daha kısa dalga boylarında elde edilenden daha uzun menzillere ulaşılarak daha verimli bir dalga yayılımı sağlandı. İlkörnek 1956 yılında Londra Heathrow Havaalanına kuruldu. Bu radarın başarısının ardından 7 adedi deniz aşırı olmak toplam 15 adet daha radar kuruldu.
Gönderici, Marconi Tip 11 radarının göndericisinin daha geliştirilmiş bir modelidir. Yeni gönderici kuvars kontrollüdür, bu sayede ince ayar yapmaya gerek kalmadan devreye alınabilir. S232 tam evreuyumlu sistemi ile yerden sabit yansıma parazitlerinin bastırır. Gönderim frekansının kararlılığı sayesinde Hareketli Hedef Belirteç (Moving Target Indication, MTI) sistemi etkili çalışır. UHF frekansları çok uygun yayılma koşullarına sahiptir (10 cm deki S-bandından daha iyi) ve bu özellik radarın güç yeteneğini arttırmaktadır. S232 radarı 50/60 lı yıllarda çok meşhur oldu. Radar verileri uçuş kontrol merkezine gönderilmeden önce Hareketli Hedef Belirteç sistemi kullanılarak yerden yansıma parazitlerinden temizleniyordu. O zamanlar geciktirme hatları olarak ortamı su olan sesötesi (ultrasound) hatlar kullanılıyordu.
Anten genellikle doğrudan yer yüzeyine monte ediliyordu. Bu yer yüzeyinden gelen yansımalardan kaynaklanan girişimlerin (interference) anten çizgesinin kenarlarında saçaklanma yapmasını önlüyordu. Bu nedenle radar elektronik donanımı yeraltında bir sığınağa yerleştiriliyordu.