AN/CPS-4
Krótki opis radaru, dane techniczno-taktyczne

MIT's Radiation Laboratory
Specyfikacja techniczna | |
---|---|
Pasmo częstotliwości: | 2 700 … 2 900 MHz |
Okres powtarzania impulsów: | 1 575 µs |
Częstotliwość powtarzania impulsów: | 635 Hz |
Szerokość impulsu (τ): | 2 µs |
Czas odbioru sygnału echa: | |
Czas zwrotu: | |
Moc impulsowa: | 750 kW |
Moc średnia: | |
Zasięg instrumentalny: | 90 NM (≙ 166 km) |
Rozróżnialność w odległości: | |
Dokładność / Błąd określania: | |
Szerokość wiązki anteny: | β= 4,7°; ε= 1,2° |
Liczba ech odebranych - sondowań: | |
Liczba obrotów anteny radaru: | |
MTBCF: | |
MTTR: |
AN/CPS-4
AN/CPS-4 („Beaver Tail“, ogon bobra) był radiowysokościomierz średniego zasięgu z mechanicznie obracaną anteną, pracującym w paśmie S. Radar został opracowany przez Laboratorium Promieniowania MIT i był wykorzystywany w obronie przeciwlotniczej Stanów Zjednoczonych Ameryki. Radar ten został zaprojektowany do współpracy z radarami dookólnymi SCR-270 i SCR-271.
AN/CPS-4 był obsługiwany przez 6 osób. Na ekranie RHI mógł wyświetlać cele o zasięgu do 90 mil morskich. Pionowo zorientowany reflektor paraboliczny stanowił eliptyczny przekrój paraboloidy o wysokości około 6 m i szerokości 1,5 m. Był on zasilany przez promiennik tubowy. Do pozyskiwania celów na wysokości wykorzystano 25 cykli na minutę, aby podnieść i opuścić całą konstrukcję anteny w zakresie od -2° do 32°. Dokładność określania wysokości wynosiła ok. 300 m przy pomiarze wysokości bezwzględnej i ok. 150 m przy pomiarze wysokości względnej w zasięgu od 45 do 90 mil morskich.[1] Radar był często używany w parze z AN/FPS-3 i od początku lat 50. tworzyły one bezlustrowe pokrycie radarowe.
Produkcję seryjną rozpoczęto w czerwcu 1945 r., a AN/CPS-4 był używany m.in. w Keesler AFB, w amerykańskich stacjach Omaha Air Force Station i Belleville AFS[2] oraz w Niemczech w Erbeskopf koło Birkenfeld. AN/CPS-4 był również wykorzystywany do celów cywilnych, np. do badania struktury „jasnych pasków“ na potrzeby meteorologii.[3]
Źródła:
- Chas. r. Burrows, Stephen S. Attwood: ”Radio Wave Propagation, Consolidated Summary Technical Report of the Committee on Propagation of the National Defense Research Committee“, Academic Press Inc. New York, 1949, p. 65 (online preview)
- Mark L. Morgan, Mark A. Berhow: ”Rings of Supersonic Steel. Air Defenses of the United States Army 1950-1979: an Introductory History and Site Guide“ Hole In The Head Press, 2002, ISBN 0615120121, p. 135, 175 (online preview)
- L Brown: ”Technical and Military Imperatives. A Radar History of World War 2“ CRC Press, 1999, ISBN 0750306599, p. 443 (online preview)