RSP-7
Krótki opis radaru, dane techniczno-taktyczne
Rysunek 1: Mobilny wariant radaru precyzyjnego podejścia RSP-7. © 2005 Thierry Lachapelle
| Specyfikacja techniczna DRL | |
|---|---|
| Pasmo częstotliwości: | 830 … 882 MHz
(pasma UHF) |
| Częstotliwość powtarzania impulsów: | 550, 800, 1075 Hz |
| Szerokość impulsu (τ): | 2 · 1 µs (frequency diversity) |
| Moc impulsowa: | 230 kW |
| Zasięg instrumentalny: | 45, 90, 150 km |
| Dokładność / Błąd określania: | |
| Szerokość wiązki anteny: | 4° |
| Specyfikacja techniczna PRL | |
|---|---|
| Pasmo częstotliwości: | 9100 … 9400 MHz
(pasma X) |
| Częstotliwość powtarzania impulsów: | 2400 oder 3000 Hz |
| Szerokość impulsu (τ): | 0,4 µs |
| Moc impulsowa: | 70 kW |
| Zasięg instrumentalny: | 60 km |
| Dokładność / Błąd określania: | 100 m |
| Szerokość wiązki anteny: | Kurswegantenne: β: 0,7°; ε: 3,5° Gleitwegantenne: β: 3,6°; ε: 0,7° |
| Schwenkwinkel: | ±15° |
RSP-7
RSP–7 (Radiolokatsionnaya Sistema Posadki; cyrylica: Радиолокационная Система Посадки, РСП; oznaczenie NATO: „Two Spot“) to rosyjski radar precyzyjnego podejścia używany do celów wojskowych, który był budowany od około 1962 roku. Składał się on z dwóch niezależnie działających radarów: radaru podejścia (PRL) w paśmie X, radaru dozorowania (DRL) w górnym paśmie VHF ze zintegrowanym radarem wtórnym w tym samym paśmie częstotliwości oraz odbiornika radiolokacyjnego VHF. Produkowano dwa warianty: wariant mobilny na ZIL 157 (później na ZIL 131) z przyczepą 2PN-2 oraz wariant stacjonarny (RSP-7U) do montażu stałego lub w terenie z anteną umieszczoną na maszcie.
Radar precyzyjnego podejścia PRL (patrz Rysunek 1) może działać w kilku trybach:
- działanie wielokierunkowe z ciągle obracającą się anteną;
- tryb wyszukiwania wysokości w jednym sektorze;
- tryb podejścia do lądowania.
Anteny wykonywały 25 ruchów obrotowych na minutę w trybie sektorowym. Obrót w celu wykonania operacji dookólnej był wykonywany tylko przy użyciu anteny kursowej z prędkością do 10 obrotów na minutę. Obraz radarowy z PRL, który znajdował się bezpośrednio przy pasie startowym, był przekazywany drogą kablową lub przez łącze radiowe VHF jako urządzenie pomocnicze do wyświetlaczy radaru dozorowego DRL.
W radarze DRL zastosowano wiele elementów radaru P-15 „Flat Face A“. W nadajniku stosowano lekko przestrajalne magnetrony, których częstotliwości robocze były dopasowywane do częstotliwości lokalnego oscylatora odbiornika stabilizowanego kwarcem. Dokładność wyznaczenia współrzędnych była mniejsza niż 1% skali obserwacji.
Galeria zdjęć RSP-7
Quelle: museum.radioscanner.ru