ST-68U
Beschrijving van de radarset, tactisch-technische kenmerken

Specificaties | |
---|---|
Frequentie: | 2 850 … 3 200 MHz
(E/F-band) |
Pulsherhalingstijd (PRT): | 0,7 of 1,3 ms |
Pulsherhalingsfrequentie (PRF): | 750 of 1500 Hz |
Pulsduur (τ): | 6 of 12 µs |
Ontvangsttijd: | 500 of 1000 µs |
Dode tijd: | 200 of 300 µs |
Piekvermogen: | tot 350 kW |
Gemiddeld vermogen: | tot 3,2 kW |
Instrumented Range: | 150 of 75 km |
Afstandsresolutie: | 600 m |
Nauwkeurigheidsgraad: | 80 m; 0,45° |
Bundelbreedte: | 6,5° |
hits per scan: | 3 |
Rotatiesnelheid: | 6 of 12 min⁻¹ |
MTBCF: | 140 h |
MTTR: | 60 min |
ST-68U
De ST-68U (Russische benaming: 19Sh6; Cyrillisch: 19Ж6; NAVO-code: „Tin Shield“) was een middellangeafstandsdimensionale luchtverdedigingsradar in de voormalige Warschaupactlanden. Het is ontworpen voor het opsporen en volgen van doelen op geringe hoogte onder omstandigheden van actieve en passieve interferentie met sterke grondreflectie en onder moeilijke meteorologische omstandigheden.
De radar maakte gebruik van een frequentiegestuurde „phased array“ antenne met vier verschillende zendfrequenties en dus elevatiehoeken. Deze vier antennepatronen overlapten elkaar, zodat een vrij nauwkeurige hoogteberekening mogelijk was met behulp van de op vergelijking van de amplitude gebaseerde monopulsmethode. Automatische doelherkenning werd geïmplementeerd voor maximaal 128 doelen, waarvan er 32 als doorlopende sporen konden worden geleid. De radarelektronica was uitgerust met een BITE-systeem.
De ST-68 werd in het begin van de jaren 1980 aan de bewapening toegevoegd en in het midden van de jaren 1980 gemoderniseerd tot ST-68UM. De NAVO overwoog deze radar uit de voorraad van de voormalige DDR over te nemen voor de crisisbestrijdingstroepen, omdat hij luchttransportabel is en relatief bestand tegen storingen. Dit project werd echter terzijde geschoven wegens de onoverkomelijke bevoorradingsproblemen met reserveonderdelen uit de opvolgerrepublieken van de voormalige Sovjet-Unie.